De tijd vliegt voorbij!

Hoi hoi!

Daar was ik weer. Ik ben aankomende dinsdag alweer een maand in Taiwan, de tijd gaat zo snel, echt heel raar. Van tevoren dacht ik van pff eigenlijk is 4,5 maand best lang maar zoals alles nu gaat is dat juist het tegenovergestelde. Ik denk zelfs dat ik er nooit aan toe ga komen om alles te zien hier in Taiwan!!

Tijdens het weekend van Moon Festival ben ik weer samen met Ronald op stap geweest. We zouden de city tour afmaken maar eerst opzoek naar eten. Wij dachten dat we wel even snel konden eten, maar niets was minder waar, veel tentjes waren dicht ivm het festival en daar kwam nog bovenop dat we in een district beland waren waar tot onze verbazing bijna geen restaurantjes zaten, dat is echt heel raar voor Taipei, aangezien alles om eten draait! Ons zoeken werd uiteindelijk beloond, want we vonden een lokaal tentje waar we heerlijk en super goedkoop geluncht hebben met een soep. Hierna begon onze tour, we begonnen bij Huashan 1914 creative park, waar we een upside down house tegenkwamen, dit bleek ook een kunstwerk te zijn van een artist, alles stond op zijn kop, ook van binnen. Nog nooit zoiets gezien dus dat was erg leuk! We wilden onze tour vervolgens voortzetten, maar na het lezen van verschillende beschrijvingen besloten we dat we het niet zo interessant vonden en aangezien we nog naar de Elephant Mountain Hiking Trail wilden en daar de zonsondergang wilden zien besloten we daar heen te gaan, want veel tijd hadden we al niet meer doordat we uren naar eten hadden gezocht, net als vorige week.. We hebben ons gehaast naar Elephant Mountain. Wat was het zwaar zeg om boven te komen, heeeeeel veel traptreden, alleen maar traptreden. Ronald vond het leuk om heel snel naar boven te lopen maar dit ging mij iets te snel haha. Ik kwam hijgend en helemaal nat van het zweet boven, heb nooit geweten dat ik zo erg kon zweten, mijn haar was helemaal nat haha! Maar wauw het was het echt waard toen we eenmaal boven waren, wat een uitzicht. We konden de hele stad zien. Het was uiteraard wel erg druk omdat veel andere toeristen ook het idee hadden met zonsondergang boven te zijn, maar dat mocht de pret niet drukken, genieten! De rest van het weekend heb ik niet zoveel gedaan, vooral series kijken en slapen, wat misschien niet zo'n goed idee was aangezien de dagen dan heel lang duren..

Tijdens de les Chinese Culture and Communication die week erna bleek dat het schattige oude hippy achtige zingende vrouwtje elke week zingt en fruit uitdeelt tijdens de les. Ze kwam weer zingend binnen, waarop iedereen weer begon te lachen. We leren eigenlijk helemaal niks tijdens haar les maar het is echt geweldig grappig. Halverwege deze les begon ze weer zomaar te zingen, vervolgens liet ze haar krijtje van het bord vallen waarop ze random een paar zinnen Chinees begon te praten, waar wij uiteraard niks van verstonden. Velen van ons hebben het vastgelegd op video, het is gewoon geweldig om aan te zien. Tijdens het afsluiten van de les kwam ze deze keer aan met appels, voor iedereen een. Nog nooit zo'n lerares gehad zeg, maar haar serieus nemen is een ander verhaal, hahah!
Dinsdagavond gingen we ook met wat meiden naar Shida Night Market, waar we ook gingen eten. Het was erg gezellig, we doen nu steeds vaker dingen samen. Op dat gebied gaat het dus al veel beter dan in Amerika, waar ik eigenlijk alleen met Cydney omging en als zij er niet was voelde ik me vaak erg eenzaam. Op woensdag gingen we na de les lunchen in een Chinees restaurantje, vorige keer was hier een man die ons hielp met het invullen van het bestelformulier, maar deze keer was hij er niet. Door middel van foto's en handen en voeten werk zijn we er na ongeveer een kwartier uitgekomen en konden we eindelijk bestellen, het duurde even maar het is ons gelukt, we kunnen wel wat ook al spreken we geen Chinees!! Na het lunchen ben ik met Anna-Madeline (Duits meisje) naar de library gegaan om te wachten op onze volgende les. Wat mij door opviel is dat heel veel Aziatische studenten daar dus gewoon liggen te slapen, ja jullie horen het goed, slapen. Met hun hoofd op tafels, maar ook op banken die daar staan. Daar liggen ze dan met z'n allen op, zij aan zij of boven elkaar, zeg maar in een cirkel. Dat is echt heel erg apart om te zien en ik kan me niet voorstellen dat ik daar gewoon zou gaan liggen slapen, hahaha! Ik moest natuurlijk ook even een foto maken van dit vermakelijke tafereel. Maar het is hier blijkbaar gewoon want je ziet overal mensen slapen, op straat, in de metro en nu dus ook op school.

Ohja, de lessen Chinees die wij hier verplicht moeten volgen zijn echt zo moeilijk he. De lerares gaat echt super snel. Er zit een groep met Indonesische studenten die blijkbaar al eerder Chinees gehad hebben. Zij pakken alles snel op en hierdoor denkt de docent dat wij het ook allemaal maar snappen, ze vliegt dus in sneltreinvaart door de stof heen. Talen liggen mij normaal gesproken erg goed, maar dit vind ik toch wel lastig dus ik werk er thuis zelf ook nog wat aan. Een voordeel is wel dat er in het Chinees blijkbaar geen werkwoorden vervoegd worden, ze doen niet aan mannelijk of vrouwelijk en gebruiken vaak ook geen woorden zoals 'en', 'de', 'het', etcetera.

Op donderdag moesten Moniek en ik heel lang wachten voor een les van 15:10 tot 18:00. Practice in International Trade. Toen het eindelijk zo ver was vervloekten we onszelf dat we gegaan waren. Het was namelijk een leraar net zoals die van vorige week bij International Operations and Logistics. Zodra de leraar zichzelf had voorgesteld en begon met wat allemaal wel en niet mag keken wij elkaar aan van 'oke dit wordt het niet...'. Toen de leraar helemaal uit het niets de stof ging bespreken zonder aan te kondigen waar het over zou gaan besloten we te gaan overleggen of we zouden blijven of niet. Hij was er echter niet van gediend dat wij aan het praten waren en schreeuwde ons toen toe dat als we wilden praten weg moesten gaan want CHATTING IS NOT ALLOWED IN THIS CLASS. Zo dat was duidelijk. 10 min later hielden we het niet meer dus liepen we tijdens de les het lokaal uit, jammer dan, hahah! We kiezen wel een ander vak.

Het weekend was weer erg leuk. Vrijdag besloot ik samen met Anna-Madeline nogmaals naar Elephant Mountain te gaan, gewoon om even wat leuks te doen. Het was weer erg genieten, al had ik deze keer super veel last van muggen, wat zaten er veel zeg! Het was super gezellig, vond het ook spannend omdat ik haar toch nog niet zo goed kende maar het ging echt super goed. We hebben hierna gegeten bij een Koreaans restaurant onder de Taipei 101 tower. Duur voor Taiwanese begrippen maar super lekker. We bestelden een soort van vissoep, die nog kookte toen het gebracht werd, in een soort van pannetje. Heb ik dat ook weer eens op! Zaterdag heb ik weer een leuke dag gehad met Ronald. We zijn eerst gezellig even naar de zoo geweest, en poe poe wat is dat duur. We betaalden wel 1,60 euro als entree, super duur toch?! Haha daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. Bij de ingang kregen we ook een kaartje waarop stond hoelaat we de beroemde panda's mochten zien. Jaja beroemd, want heel veel Aziaten hier komen speciaal voor de panda's en er zijn dus lange wachtrijen... Toen we daar eenmaal waren stelde het dus echt niets voor. Er zaten, naja lagen, 2 panda's achter glas die er niet al te blij uit zagen. Mensen werden er langs geleidt dmv een gemaakte rij terwijl medewerkers al schreeuwend zorgden dat iedereen doorliep. Wat er nou zo speciaal was aan die panda's, geen idee... Na de zoo zijn we met een kabelbaan omhoog gegaan naar Maokong, een super mooi berg/heuvelachtig gebied. We hebben een mooie route gelopen die ons langs verschillende theeplantages en tea houses bracht, dit gebied is populair om de thee. Maar dat merk je dan ook wel, een pot thee kostte dus gewoon gemiddeld 10 euro!!! Dat ging ons iets te ver dus we besloten de thee dan maar over te slaan, haha! Vlak voordat we weer naar beneden wilden gaan wilde ik nog even gaan zitten maar ik sprong gelijk weer op. Het voelde alsof ik op een naald was gaan zitten. Er bleek dus een rups te zitten die mij prikte, ouch! UIt wraak moest de rups uiteraard dood.... begrijpelijk toch (hehe)?
Tijdens het avondeten in een Taiwanees tentje werden we vergezeld door een andere gast die ongegeneerd aan het SMAKKEN was. Niet een beetje, maar echt gewoon keihard. Hier moesten wij ons natuurlijk even aan storen als Nederlander zijnde. Dit is echt zo typisch Aziatisch, zoals ik ook al schreef in mijn vorige blog over mijn huisgenoot. Het blijft wennen. En om daar nog even op door te gaan, mijn huisgenootje vindt het ook normaal om keihard boeren te laten. Toen ze dat voor het eerst deed zei ik zo 'uuhm liet je nou een keiharde boer?', waarop ze zei 'ja hoezo, dat is toch normaal?'. Ik wist niet zo goed meer wat ik moest zeggen en besloot er maar niet op door te gaan. Maar als dit normaal is, kan ik dus voortaan ook gewoon harde boeren laten, wie weet wat ik nog meer kan doen.... hahahah!
Op zondag ben ik weer met Ronald opstap geweest. We hadden het plan om naar Yangmingshan National Park te gaan, een nationaal park ongeveer een uurtje ten noorden van Taipei. We namen de bus van Taipei Main Station naar Yangmingshan. In Taiwan is het heel normaal om netjes in de rij te gaan staan voor het OV, zou in Nederland ook eens moeten! Maar nadat we een halfuur gewacht hadden besloot een oud vrouwtje die net deed alsof ze niks door had voor te kruipen, ze liep ons met een stalen smoel voorbij en ging vooraan staan, oké dan. Je mag dan wel iets ouder zijn, maar als je niks mankeert kan je gewoon achteraan sluiten... Eenmaal bij Yangmingshan hebben we even geluncht. Ik heb hier een heerlijk bord vol met gekookte bamboe op, dat is echt zo ontzettend lekker en het blijkt ook erg gezond te zijn! Toen we de volgende bus naar de top van de berg wilden nemen bleek het opeens toch wel erg koud te zijn, in tegenstelling tot Taipei waar het gewoon 30 graden was. Gelukkig voor mij stond er een heel slim Taiwanees stel die tweedehands kleding aan het verkopen waren. Ik wil dus normaal niks weten van tweedehands kleding maar had het zo koud dat ik een trui kocht, voor wel 2,80 euro!!! Hierna konden we onze weg naar boven vervolgen. Nou dit was me ook een avontuur zeg. Het was een heel oud mini busje, waar uiteraard niet genoeg plek was om te zitten voor iedereen. Wij moesten staan, net als vele anderen. De chauffeur bleek hier echter geen rekening mee te houden en scheurde door alle kleine bergweggetjes en bochten naar boven. Wij moesten ons met beide handen vasthouden om te voorkomen dat we van voor naar achter door het busje heen vlogen, doodnormaal hier. Dit duurde in totaal zo'n 30 minuten, wat een ervaring zeg! Onderweg naar boven werd het steeds mistiger en begon het harder te regenen. Toen we eenmaal boven op de berg waren zagen we echt niks, het begon harder en harder te regenen dus we besloten maar weer naar beneden te gaan, zo was het ook niet leuk. Gelukkig was het iets lager wel helder en warm, dus we hebben daar nog een hele mooie route gelopen. Toch nog even kunnen genieten!

Op maandagavond hoorden we van school dat we dinsdag vrij waren, er zou een tyfoon aankomen die ook Taipei zou raken. We werden dringend geadviseerd binnen te blijven. Nou dat was maar goed ook, die tyfoon hebben we gemerkt dinsdag. De hele dag waaide het ONTZETTEND hard. Ik woon gelukkig in een modern en stevig gebouw dus was wel veilig, maar ik was wel bang. De wind gierde ook door het appartement heen door de tocht zeg maar. Ik was op momenten echt bang dat het raam uit z'n voegen zou barsten. Ik slaap 1 meter van het raam af dus hoopte maar dat het raam erin zou blijven zitten. Buiten vlogen dingen door de lucht, bomen vielen om, dingen braken af. Wel een ervaring hoor, gelukkig was ik veilig. 's Avonds hoorden we dat we woensdag weer vrij waren, de tyfoon bleek echt heftig deze keer. Dus de dag erna hoefde ik weer niet naar school, geen probleem, maar wel saai om de hele dag binnen te zitten. Halverwege de dag op woensdag heb ik dan ook samen met wat andere meiden uit mijn klas besloten weer naar Elephant mountain te gaan, gewoon om er even uit te zijn. Het weer viel namelijk alles mee en het werd op een gegeven moment zelfs nog mooi, dus die extra dag vrij was niet nodig achteraf, voor ons geen probleem. Het was echt super warm om die trappen weer op te lopen, tegen onze verwachtingen in want wij dachten dat de tyfoon het wel koeler gemaakt zou hebben. Onderweg konden we wel goed de schade zien die de tyfoon had aangericht, dan realiseer je je wel hoe krachtig moeder natuur soms kan zijn..

Gister ben ik met Katja (Oostenrijk) en Anna-Madeline wezen hiken. We vertrokken op tijd omdat Katja 's middags nog naar Salsa wilde. Om 10 uur waren we op de plek van bestemming. Door een klein dorpje liepen we omhoog naar het begin van de hike. Onderweg zwaaiden veel lokale bewoners naar ons, ze vinden het zo leuk om westerse mensen tegen te komen dus je moet niet verbaasd kijken als mensen gewoon random naar je zwaaien vanuit auto's en huizen, echt geweldig. Onderweg naar boven merkten we hoe warm het eigenlijk was, ongeveer 35 graden en het zweet stond ons daar al op ons voorhoofd. Zodra de we de eerst rivier en de eerste waterval tegenkwamen begon het genieten. Je merkt het verschil met de stad super goed. Hier was de lucht zo ontzettend fris, er was een lekker fris briesje en je kon de natuur gewoon ruiken. Heerlijk als je doordeweeks in zo'n grote stad als Taipei woont. De eerste bestemming was Silver Stream Cave. Maar voordat we hier even naar binnen konden werden we opgehouden door een groep Aziaten met kinderen en al. Zodra ze ons zagen begonnen ze enthousiast te zwaaien en te lachen, probeerden wat Engelse zinnetjes en vroeg ons daarna of we alsjeblieft met ze op de foto wilden. Katja had hier niet zoveel zin in en liep door, maar Anna en ik stemden in (zie foto beneden). Ze waren echt super blij dat we dit wilden en hebben ons wel tig keer bedankt. Dit zijn echt momenten waar je zelf ook zo blij van kan worden, gewoon iets simpels maar je voelt je er echt welkom door hier in Azië.
Hierna begon ons avontuur, we liepen nog even een stukje verder over trappen, maar na een paar honderd meter vertelde ons Hiking boek ons dat we de jungle in moesten. Geen verharde paadjes meer maar door de struiken heen verder. Voor mij was dit echt speciaal want ik was nog nooit in een jungle geweest. Kon er echt van genieten, het idee dat ik nu echt in een jungle liep, overal lianen en andere tropische planten en geluiden. Op een gegeven moment kwamen we bij een rivier die we over moesten steken, dat ging nog goed zonder natte voeten maar even verderop ging het mis en stapte ik in het water, oeps. Het was de bedoeling dat we droge voeten konden houden, maar door de tyfoon van afgelopen week waren veel kleine paadjes geblokkeerd door omgevallen bomen en afgebroken takken. Dus door het water dan maar. Na ongeveer een half uur kwam het moment dat we weer naar boven moesten klimmen, en nee ook niet over gewone trappen of weggetjes, we moesten weer door minipaadjes. Ik hou er normaal echt niet van om door struiken en dat soort dingen te lopen omdat ik bang ben voor rare insecten of beesten, maar er was geen keuze dus ik zette mijzelf er overheen en liep stoer door, tot ik een gil hoorde van Katja, ze liep door een web met een MEGA grote zwarte spin, zo groot had ik ze nog niet gezien. Toen realiseerden we ons dat we vanaf nu even goed op moesten gaan letten en Anna ging voorop met een stok, om hiermee een soort van weg vrij te maken en te voorkomen dat we weer in een web of iets anders liepen. Ook maakte ze geluid met die stok steeds als we weer langs een rots, kei of hol kwamen omdat hier slangen in of onder kunnen zitten. Dit was maar goed ook, want op een gegeven moment riep ze, omg een slang, waarop ik heel hard begon te gillen. Slangen zijn echt een van mijn grootste nachtmerries. Ik zag eerst alleen een kleinere dunne bruine slang, maar 2 sec later zag k wat ze echt bedoelde. Daar zat dus gewoon een groene hele lange slang zo dik als mijn arm, waarop ik nogmaals gilde en Anna vastgreep. Ik wilde nu zo snel mogelijk weg en moest mijn best doen niet in paniek te raken, yikes. De rest van de zware weg naar boven was ik erg op mijn hoede en had nu zelf ook een stok. Na een lange en zwaaaare klim kwam we eindelijk aan op het punt waar het weer normale paden waren. Dit was tevens een erg mooi uitzichtpunt. Het was zwaar, maar het was het meer dan waard. In totaal zijn we 4 uur bezig geweest met de hike. We kwamen weer uit bij Maokong, waar ik vorige week met Ronald was. Hier namen we de kabelbaan naar beneden. We konden kiezen tussen een kabelbaan met of zonder glazen vloer, wij kozen die met glazen vloer. Echt heel eng maar een aparte ervaring. Eenmaal thuis was ik echt bekaf en heb even lekker gedoucht en geluncht. Weer allemaal nieuwe dingen meegemaakt, waarvan ik het het leukst vond om door de jungle te hiken (minus die slangen en die spinnen dan).

Zo, ik ga het hier maar bij laten, mijn verhaal is alweer veeeeelste lang zie ik alweer, oeps! De aankomende week gaat leuk worden denk ik, donderdag ga ik namelijk al naar HONG KONG samen met Ronald, waar ik zeker ook een blog over ga schrijven, stay tuned!

Roos-Sanne