Hong Kong!

Hooooi!

Ik ben alweer bijna een week terug uit Hong Kong, tijd voor een verslag van deze gave trip!

Donderdag 6 oktober was het zover. 's Ochtends ben ik nog even naar school geweest, daarna nog even heerlijk 30min keihard op de loopband gelopen. Was echt even nodig, even goede stofjes aanmaken en me even heel goed voelen. Vervolgens ben ik snel naar huis gegaan om mijn spullen te pakken, want ja dat had ik nog niet gedaan. Ik doe zulke dingen altijd op het laatst, ik kan niet een week van tevoren al dingen gaan verzamelen, haha! Het was trouwens ook een hele uitdaging voor mij om voor 5 dagen alleen maar handbagage mee te mogen, maaaaar tegen al mijn verwachtingen in paste het gewoon allemaal... Ik had een grote rugzak van Moniek geleend en nam nog een handtas mee. Alles wel helemaal tot het randje vol uiteraard maar het paste, daar ging het om, me happy!

Rond 19u verliet ik mijn appartement. Op weg naar Taipei Main Station, van waar ik een soort van shuttle bus nam naar het vliegveld, een ritje van ongeveer een uur. Ik had voor de busrit nog even wat sushi met zalm gehaald als avondeten, maar daar was de buschauffeur niet van gediend en begon druk in het Chinees te schreeuwen naar een of ander vrouwtje die mij in het Engels moest vertellen dat dat niet mee naar binnen mocht. Ik was echter niet van plan het weg te gooien en zei dat ik het niet zou eten in de bus, wat ik uiteraard wel gedaan heb, maar netjes zonder te knoeien. Ik bedoel als hij het normaal gevraagd had had ik geluisterd, maar als je me panisch toeschreeuwt dat dit absoluut niet mag heb je aan mij een verkeerde, dan doe ik lekker wat ik wil, hahah! Na een uurtje kwam ik op het vliegveld aan waar ik ook Ronald zag (hij kwam vanuit Hsinchu, een andere stad.) Even door de douane en de trip kon beginnen, yaay! We zouden om 22:10 vliegen, maar dat werd een uur later omdat een drietal mensen besloot veel te laat te komen, waardoor het hele vliegtuig mocht wachten, pff... Toen we eenmaal in Hong Kong waren na heel wat vertraging bleek er ook nog een immens lange rij te staan voor de immigratie. En raad eens wie er al helemaal vooraan in de rij stonden? Juist, de mensen die het hele vliegtuig hadden laten wachten... Na ongeveer 1,5 uur waren we dan eindelijk de immigratie door en gingen we opzoek naar vervoer naar de stad. Het was intussen al aardig laat, of beter gezegd vroeg in de ochtend (2:00) en wij wilden erg graag slapen. Alle buslijnen naar ons hotel duurden minimaal 1,5 uur dus we besloten dan toch maar een taxi te nemen. Voordat we instapten hebben we 3x gevraagd wat de prijs zou zijn, want ja taxichauffeurs hebben er nogal een handje van om toeristen wat meer te laten betalen. Op hoop van zegen stapten we in, want deze taxichauffeur sprak slecht Engels.... Onderweg hebben we meerdere malen gevraagd hoelang het nog ging duren en of we op de goede weg zaten, want de chauffeur 'dacht' wel dat ie wist waar ons hotel was. Ja aan denken dat ie het weet hebben wij niks. Op hoop van zegen dus maar... Na 45 minuten kwamen we gelukkig bij ons hotel aan, snel ingecheckt en gaan slapen, wat waren we moe! Het was intussen al zo'n 3:30. Na een kort nachtje besloten we toch nog redelijk op tijd Hong Kong in te gaan, want we waren hier niet om te slapen. Eerst opzoek naar ontbijt en vervolgens naar onze volgende verblijfplaats, we hadden een kamer geboekt via Airbnb in het Kowloon district van Hong Kong. Tijdens lunch viel ons gelijk al op dat mensen in Hong Kong een stuk minder aardig zijn als in Taiwan. De bedienden in het restaurantje waar we aten waren kortaf en smeten onze tassen aan de kant omdat deze in de weg stonden volgens hen. Ook kon er geen bedankje af nadat we betaald hadden. Gelijk daarna werden we weer geconfronteerd met de onvriendelijkheid. Ronald was op zoek naar deo en toen we een soort van drogist tegenkwamen wilden we naar binnen. Er stond echter een winkelmedewerkster bij de ingang, waarop Ronald vroeg 'Can I have a look inside? Tot onze grote verbazing en ontsteltenis was haar antwoord 'No'. Uuhm oke? Wil je nou wat verkopen of niet? Dus ik zei 'Ok wtf, then we won't buy your stuff, bye'. Dat is toch te zot voor woorden? Je hebt een winkel maar je laat mensen niet naar binnen. Toen zeiden wij tegen elkaar, tot nu toe valt Hong Kong een beetje tegen.... Dit werd voor ons nog meer van toepassing toen wij aankwamen bij de Airbnb. Ik voelde mij al een beetje grieperig en was zo blij dat we er eindelijk waren, dan kon ik even slapen. Maar dat plan kon ik nog wel even uitstellen bleek daarna. Toen wij ons meldden bij de receptie werd ons in gebrekkig Engels verteld dat onze kamer nog niet schoon was maar wij al wel even onze spullen kwijt konden. Ik dacht, oh dat valt wel mee, zo vies kan die kamer niet zijn. Nou werkelijk waar het was te vies voor woorden. De bedden lagen overhoop, er lag vies spul op de grond, er zat bloed op de muren, gordijnen hingen half van de rails. HEEL veel stof overal, natte badkamer. Echt om te huilen allemaal. Dus ik zei tegen Ronald ik ga hier niet slapen, ik wil mijn geld terug. Dus wij naar die man en proberen ons geld terug te krijgen. Maar nee daar was geen sprake van. Want de kamer was ‘just like the pictures’. Nou ik kan jullie een dingen vertellen, dat was ABSOLUUT niet het geval. Maarja zo’n man vind dat natuurlijk altijd en het had geen zin door te discussiëren, dan krijg je een welles nietes verhaal. Ik kon vanuit Hong Kong nergens heen bellen want had geen bereik. Dus Wim heeft mij geholpen om naar airbnb te bellen, waarna er gelijk contact met mij werd opgenomen via mail. Ik moest foto’s en video’s opsturen als bewijs. Het duurde allemaal even en wij besloten weg te gaan, want dit was tijdverspilling. Op naar Victoria Peak, een van de bekendste atracties van Hong Kong. Een uitzichtpunt over de hele stad. Eenmaal bij de ticket counter aangekomen stond er een ENORME rij. De tranen stonden achter mijn ogen, want ik begon mij steeds griepiger te voelen. Ik wilde zo graag slapen, maar goed daarom was ik niet naar Hong Kong gekomen. Al zittend op de grond ben ik de rij doorgekomen. Met een soort van ouderwets treintje gingen we naar boven, de berg op, was bijzonder. Maar daarboven was het nog veel bijzonderder. WAUW wat een uitzicht, echt onwerkelijk. Ik had nog nooit zo’n immens grote stad van boven gezien, met geen woorden te omschrijven hoe gaaf. Ondanks dat ik mij zo slecht voelde was het het meer dan waard, dit had ik niet willen missen. We kregen ook eindelijk mail van Airbnb dat wij ons geld terug kregen plus een waardebon van 50 euro voor een volgende boeking, nou dat is netjes! De rest van de avond kon ik wel alleen nog maar naar mijn bed verlangen en het voelde allemaal aan alsof het eeuwen duurden voordat wij een nieuwe slaapplek hadden gevonden. Eenmaal daar aan gekomen was het zo’n opluchting. Een super aardig vrouwtje wachtte ons op, het was super schoon. Een kleine maar fijne kamer en nog goedkoper ook! Toen heerlijk slapen.

De volgende dag voelde ik mij nog steeds ziek, maar ben gewoon met Ronald op stap gegaan uiteraard. Het is zonde om in bed te gaan liggen. We gingen vandaag naar Lantau Island, want Hong Kong bestaat niet alleen maar uit hoge wolkenkrabbers zoals iedereen denkt. Het bestaat uit tal van mooie eilanden. Het duurde zoals gewoonlijk weer uren tot dat wij eindelijk de goede bus hadden gevonden en toen wij deze eenmaal hadden mochten we op de grond zitten, net als 2 weken terug in Taiwan hield die buschauffeur hier geen rekening mee en scheurde naar boven, dat is blijkbaar normaal in Azie, haha! Geen pretje met griep maar ik had ondertussen al tig paracetamol op, dus het was uit te houden. Te laat kwamen wij erachter dat er een stopknop in de bus zat, dus een halte te laat stapten wij uit. Daar stonden we dan in de middle of nowhere, tussen de bergen. De volgende bus zou waarschijnlijk pas over een halfuur komen, dus wij besloten een verboden toegang uitzichtpunt te beklimmen (daar zijn we Nederlanders voor, alles wat niet mag doen). En ja hoor je raad het al, toen we net boven waren kwam de goede bus langs, 20 min te vroeg, shit!!!! Eerst was ik chagrijnig en kon wel janken, maar later besefte ik mij dat het ook een positieve kant had, als we niet gestrand waren hadden we dit supermooie uitzicht gemist. We konden mijlenver kijken tussen de bergen door en over de zee. De volgende bus reed wel op tijd en rond een uur of 16 kwamen we eindelijk aan bij waar we de hele dag al heen wilden. Het dorpje met het MEGA Boeddhabeeld. Een van de grootste ter wereld, wel 34 meter hoog! Nog nooit zoiets gezien en bovenaan bij het beeld hadden we tevens weer een enorm gaaf uitzicht over de bergen. Het was het lange reizen allemaal waard, zoiets zie je niet vaak! ’s Avonds zijn we even naar de bekende ‘Temple Street Market’ geweest om te eten, waarna Ronald zich vervolgens niet in kon houden en fortuinen uit heeft gegeven aan souvenirs, he Ronald ;)

Zondag was alweer onze laatste hele dag in Hong Kong en wij besloten naar Lamma Island te gaan, een visserseiland. Dit eiland was alleen te bereiken met een veerboot. Dit duurde ongeveer een half uur, maar wat was dit ook gaaf zeg! Genieten van het blauwe water, het supermooie uitzicht op de stad. We voeren als het ware van Hong Kong af waardoor je de hele skyline kon zien vanaf het water. Op het eiland zelf leek het net alsof we op een tropisch eiland waren. Wat een wereld van verschil met zo’n wereldstad. Op het eiland zelf liepen we een prachtige route, het was veel klimmen maar het was het allemaal waard. Ik voelde mij gelukkig weer beter en kon er fijn van genieten.

Wat ook nog wel leuk is om te vertellen is dat ons guest house zich bevindt in een groot complex. Beneden is een soort van 24-hour marktje in die gangen, maar daar wil je absoluut niet doorlopen als meisje alleen. Er zijn allerlei kraampjes met Indiaase mannen. Ik als blond meisje word natuurlijk aangestaard. Overal waar ik langs loop gooien ze een opmerking naar me toe. Hi miss, miss please come inside, you’re pretty miss, hi, etc. VRESELIJK. Ik heb het niet zo op zulke types, dus staarde steed s recht voor mij uit zonder aandacht te schenken aan die mannen, gelukkig had ik Ronald bij me!

Maandagochtend was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Wij besloten op tijd weg te gaan, maar dat op tijd was iets teveel op tijd. Uren te vroeg op het vliegveld natuurlijk. Maar dat gaf ons mooi even de tijd te ontbijten. Azie zou Azie niet zijn als het ontbijt niet bestond uit rijst of noodles. Geen brood te krijgen, dus ik heb ontbeten met noodles en gekookte eieren. Als je niks anders kan moet je wel, hahah! Vlakbij onze gate zat een chocoladewinkeltje, met Godiva chocolade, een duur merk. Bij elk soort stond een bakje om te proeven en Hollands als wij zijn deden wij net alsof wij heel erg geïnteresseerd waren en moesten alles even proeven. Vlak voor het boarden kwamen we zelfs nog even terug, schaamteloos… Chocolade is iets wat ik niet kan weerstaan en eet er dan ook vaak teveel van, maar dit was gewoon heel lekker.

Het vliegtuig terug naar Taipei was ENORM groot voor een vluchtje van 1,5 uur. Rijen van 3-4-3, iets wat je normaal zou verwachten voor een vlucht van Europa naar Azië of iets dergelijks. Ik vermoed dat het een soort van doorvlucht was. Het vliegtuig zat ook nog voor geen kwart vol dus Ronald en ik hadden mooi 3 stoelen voor onszelf. Als toetje van deze trip was het ook nog eens super helder boven Hong Kong en hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Ondanks dat ik ziek was was het een geslaagde trip. Over een maandje alweer naar Maleisië met Eva en we hebben ook al weer plannen om in December een weekje door Thailand te trekken. Als we toch in Azië zijn…. Weekje school skippen is hier geen probleem, aangezien het ontzettend makkelijk is allemaal. Ik heb werkelijk waar nog niks hoeven doen en daarnaast hebben veel leraren zoiets van, als jullie willen reizen gewoon gaan!

Veel leuks in het vooruitzicht dus!