De eerste 1,5 week at TU

Zaterdag 17 augustus was het zover, paps ging terug naar Nederland. De wekker ging om 6:30. Snel omkleden, ontbijten en op naar het vliegveld. Hier konden we nog even van onze tijd samen genieten want het duurde niet meer lang of Lauren en haar moeder zouden er zijn om me op te halen. Na een halfuurtje was het zover, daar waren ze. Nu moest ik echt afscheid nemen van papa en dan zou ik echt echt alleen zijn aan de andere kant van de wereld. Op Schiphol met mama en Wim was het ook al moeilijk en nu was het weer zover. Ik had toch wel een brok in m'n keel. Na wat grote knuffels moest ik echt gaan want ze wachtten op me. Koffers in de auto en nog een laatste keer zwaaien. That was it, vanaf nu stond ik er echt ''alleen'' voor. Het was de eerste paar uurtjes best moeilijk. Maar gelukkig waren Lauren en haar familie heel aardig en gastvrij. 's Avonds ben ik voor het eerst naar een Amerikaanse bioscoop geweest. En die is GROOT. Het was een enorm gebouw met wel 15 of meer bioscoopzalen. We keken de film 'Percy Jackson, Sea of Monsters'. Normaal houd ik niet van zulke films maar het was erg leuk. En geen ondertiteling haha.

De dag erna, op zondag, was move in day voor mensen van out of state en international students. Voor de mensen van in state was de volgende dag move in day. Eenmaal op de campus het nodige papierwerk gedaan en verschillende dingen ondertekend, en toen mocht ik mijn kamer in. Best spannend. Het was nogal kaal en de inrichting was niet naar onze zin dus we hebben het veranderd. De rest van de week was orientation week. We waren ingedeeld in allemaal groepen en met de groep waarin je was ingedeeld deed je allemaal leuke dingen. Het leukste was op donderdagavond. Playfair en Glow tour. Playfair was er om je zoveel mogelijk mensen te laten ontmoeten. Was erg grappig. Toen het donker was was het tijd voor de Glow tour. Met je orientation group moest je over de campus rennen en zoveel mogelijk opdrachten vervullen in een uur. Iedereen was dan ook behoorlijk bezweet aan het eind. De groep met de meeste punten won.

Gister (maandag 26 augustus) was de eerste lesdag. Ik was licht gespannen. Wat als ik te laat kom doordat ik m'n lokaal niet kan vinden? En zal ik het wel begrijpen (omdat t allemaal in het Engels is)? Maar gelukkig viel het mee. Ik had alleen Spaans en Intro in College of Business die dag. Spaans is super leuk. En de leraar is from Spanje. Zij spreekt dus gelukkig niet snel omdat Engels ook niet haar native language is. Deze dag heb ik ook 4 uur doorgebracht in de study hall for athletes. Hier moet je in ieder geval je eerste jaar 8 uur per week zitten. Dit doen ze om er zeker van te zijn dat atleten ook om hun school denken.
Om 16:00 was het tijd voor de physicals. Dit is een medische check voor atleten. Je mag niet eerder echt beginnen met trainen dan dat dit uitgevoerd is. Het begon met lengte opmeten, toen gewicht, daarna bloeddruk en sickle cell test. Dat laatste doen ze dmv een vingerprik. Hierna moesten we door naar en arts. Deze voerde het lichamelijk onderzoek uit. Toen dit klaar was was het tijd voor hetgene waar iedereen zo naar uitkeek; bloedprikken. Er stond een enorme rij dus we moesten lang wachten. Ik weet niet precies waarom ze je bloed prikken. In ieder geval voor iron en ferritine. Maar dat kan naar mijn idee ook wel met een vingerprik.

Vandaag de tweede lesdag gehad. Spaans, Business and Society, English writing en Math. Dat laatste is het moeilijkste van alles. Niet zozeer de wiskunde zelf, maar de termen in het Engels zijn lastig. Dus hier ga ik misschien een tutor voor nemen. Dat is een oudere student die je helpt. Dit is gratis voor atleten. En toennnn om 15:30 was het dan eindelijk zover, onze eerste training met het hele team! Het is een leuke groep. De coach is echt super super aardig en grappig, en totaal niet zoals je vaak hoort van anderen over Amerikaanse coaches, hard en meedogenloos. Ik heb dus de goede plek gekozen:) De training ging erg goed! Ik begin te wennen aan de hitte hier. Goed teken en het gaat een goed seizoen worden denk ik zo! Na de training moest ik naar de athletic training room voor mijn voet. Hier zijn de fysio's en dokters. Ze denken te weten wat het is. De erge dingen zijn tot nu toe iig uitgesloten. Na t onderzoek moest ik 15min in een ijsbad met mijn voet. Had zoiets nog nooit gedaan maar ik kan jullie vertellen, dat is niet heel grappig. IJSKOUD. Oke dat is logisch want het is een ijsbad maar t was kouder dan ik had verwacht. Vanaf nu moet ik elke dag voor de training terugkomen om het te laten behandelen (zou in NL ook moeten kunnen, dat je elke dag langs kan gaan). Ook gaan ze nieuwe sport inlegzooltjes maken voor me, want die van mij heb ik al een tijdje. Al met al, het is hier allemaal erg goed geregeld voor de atleten! Super:)

Verder nog wat grappige, interessante of rare feitjes:

- Sommige Amerikanen (oke best veel) weten niet wat NL is of waar het ligt. Vandaag vroeg een jongen mij waar ik vandaan kwam, ik zei dus The Netherlands, moest ik het vervolgens spellen voor hem. Ook kijken sommigen je aan van oohja, ik knik wel ja maar ik weet niet waar het ligt.
- Het is hier al weken ruim boven de 30 graden en het wordt deze week nog warmer. En het ziet er niet naar uit dat het binnenkort snel koeler wordt.
- Amerikanen zijn echt, maar dan ook echt, bijna allemaal te dik. Behalve sporters etc. en hier en daar iemand anders.
- Ze zijn hier weg van Soda drinks. En dan niet in een normale beker, maar in huge bekers. Ik heb er veel gezien van ongeveer 20/25 cm hoog.
- Ze nemen hier hun eten allemaal mee uit restaurants als ze het niet meer opkunnen. Kunnen ze thuis verder aan hun hamburger met patat en driedubbele laag saus.
- Er is hier een freshman basketballer die wel 2,20/2,30m lang is. Hij komt vaak naast me zitten en vroeg gelijk al om m'n nummer, lol


Morgen heb ik maar 1 les (wel om 8 am, en ik heb 4 dagen die beginnen om 8 am haha). En 's middags weer lekker trainen.

Take care!

Roos-Sanne