Conference Championships and more

Hoi hoi! Hier ben ik weer met een update. De laatste keer was ik geeindigd na de Tyson Invitational in Fayetteville, Arkansas. Zoals ik al schreef in mijn vorige verslag heb ik veel geleerd van die wedstrijd. Het was na dit weekend nog 2 weken tot onze Conference Championships in Alabama. Die twee weken bestonden natuurlijk uit veel en hard trainen. Het weekend voor de wedstrijd hadden we een training die als wedstrijdprikkel moest dienen. We liepen een 250m met daarachteraan gelijk een 100m (met 50m wandelen in between). Nou dat was behoorlijk pittig maar oh wat ging dat goed! Ik liep een pr en omgerekend naar de 400m was het een 55'er. Het voelde heel erg goed. Een uurtje na de training smste coach me ook van je liep zo snel, you are ready! Daarmee bedoelde hij klaar voor de Conference Champs. Klaar om daar heel hard te gaan lopen.

Die woensdag vertrokken we om 8 uur 's ochtends naar Birmingham, Alabama. Het was een busrit van 11 uur. Vandaar dat we ook woensdags al weg gingen. 's Avonds kwamen we in het hotel aan. Weer een super luxe hotelkamer met 2 tweepersoons bedden, heerlijk! Daarna gingen we eten. De enige optie die dichtbij het hotel was voor nu was een place called 'Wings'. Toen we daar binnen liepen zei ik al oke hier ga ik dus echt niet eten. Er waren geen andere klanten, en het zag er vies uit. Ook hadden ze niks gezonds. Maar goed, het maakte de rest niet uit. Ik was niet van plan gefrituurde chickenwings te gaan eten vlak voor een wedstrijd. Maar goed, aangezien ik niet alleen door Birmingham wilde lopen en ook niks anders wist heb ik toch maar wat gegeten. Heb uiteindelijk een salade met super pittige kip op.

Die avond ondekte Cydney (mijn teammate en roommate in het hotel) dat haar hele amandelen en keel opgezwollen waren. De volgende ochtend was dat nog steeds zo, het was veel erger geworden en ze kon amper ademen. Vervolgens hebben we met coach overlegd wat te doen. Hij zei we gaan later vandaag naar de Urgent Care. Terwijl de rest van het team naar de shopping mall ging om toch in beweging te zijn ben ik de hele dag bij Cyd gebleven want ze voelde zich echt heel erg slecht. Uiteindelijk konden we pas rond een uur of 3 naar de Urgent Care. Daar uren gewacht. Achteraf bleek ze Mono te hebben, wij kennen dat als Pfeiffer.
Doordat we uren bij de Urgent Care gezeten hadden was ik niet meer op tijd voor de training op de indoor baan. De shuttle van het hotel wilde ons (mij en een assistent coach) niet naar de baan rijden want dat was te ver. Coach smste de assistent coach dat ik de training dan maar samen met hem downtown moest doen. Dat was een ervaring op zich haha! Was best leuk en super Amerikaans om tussen de hoge gebouwen te lopen.

Maar goed, zoals jullie wel snappen was dit dus niet de ideale voorbereiding voor een kampioenschap. De wedstrijd ging dus niet zo als ik en coach verwacht hadden. Ik voelde me bij het opstaan al zwak en vermoeid. Ik heb wel gewoon gelopen maar het was geen succes haha. Ik liep 57. Dat was geen goede tijd, vooral niet omdat ik in mijn eerste 400m een paar weken terug al gelijk een PR liep en het dus sowieso een flink stuk harder had gemoeten en gekund. Maar goed, niks meer aan te doen. Uiteraard was ik niet blij en voelde me echt kut door die race.
De volgende ochtend heb ik alles ook even besproken met coach. Dat hielp goed en luchtte ook op! Ik wist nu in ieder geval dat het er niet aan lag dat ik bijvoorbeeld gewoon opeens niet meer harder kon. Ik heb het ook met hem gehad over dat het ongezonde Amerikaanse eten op en rond wedstrijden me dwars zit en irriteert. Want de meesten sprinters in mijn team zijn gewoon oke met gefrituurd eten de dag voor een wedstrijd of zelfs op de dag van een wedstrijd. Ik kan daar niet op lopen. En het is heel lastig om gezond eten te vinden. Hij snapte heel goed wat ik bedoelde maar hij zei dat ik toch moest proberen me er niet teveel aan te storen omdat dat me aan het eind van het jaar dan opbreekt. I guess dat ik er gewoon aan moet gaan wennen! En zoveel mogelijk mijn eigen eten meenemen.

Aan het eind van dezelfde dag stond de 4x400 nog op het programma. Die race ging al een stuk beter voor mij. We liepen allemaal niet slecht, maar onze tijd was dat wel. Toen we naar coach toe liepn na de race zei hij al, ga allemaal naar de warming up ruimte, nu. Ik ben zo bij jullie. Toen wisten we al dat het geen goed teken was haha. En dat klopte. Hij was echt furieus. We kregen een pittige preek. Zo boos had ik hem nog nooit gezien. Ik schoot bijna in de lach. Niet omdat ik het leuk vond hoor. Maar jullie snappen wel wat ik bedoel. Op de serieuste momenten waar je absoluut niet moet lachen gebeurt dat vaak. Gelukkig kon ik het inhouden want het was niet best geweest als ik had gelachen, haha.
Na de 4x400's gingen we gelijk terug naar Tulsa. De busreis terug was lang, heel lang. We kwamen om 5 uur 's ochtends aan. Pff wat was ik kapot zeg. Ik ben dus ook gelijk mijn bed in gegaan. Nog nooit zo heerlijk geslapen haha.

Die zondag en maandag hadden we vrij van trainen om uit te rusten. Die woensdag stond het hele sprintteam een preek te wachten van coach. Pff, dat was ook geen pretje. Op het laatst zei hij, als ik jullie was zou ik maar ready zijn voor de training morgen. Toen wisten we allemaal dat het heel zwaar zou worden... En dat werd het ook. Mijn benen zijn nog nooit zo moe geweest, ik kon er even niet meer op staan haha. Maar het ging wel heel erg goed!! Hierna vertelde coach ons ook dat we de komende 9 weken (tot onze outdoor Conference Championships in Houston) heel hard gaan trainen. Non-stop. Maar dat is wel goed denk ik zo!

Maar nu genoeg over preken en boze coaches haha. Afgelopen donderdag ben ik samen met Cydney naar Miley Cyrus geweest hier in Tulsa. Er gaat veel negatiefs over haar rond maar het was echt een super leuk concert!! We had a lot of fun. Iets grappigs en misschien ook wel typisch Amerikaans is dat toen we bij het stadion aankwamen stonden er een stelletje streng gelovige Amerikanen op een rijtje die ons vertelden dat als we naar binnen zouden gaan we naar hell zouden gaan. Ook hadden ze allemaal borden bij zich met teksten over God en Jezus. Wat mij betreft zetten ze zichzelf voor schut. Iedereen maakte foto's van ze en deed er lacherig over haha. Vond het zelf ook belachelijk. Maar goed Cydney en ik maakten er gewoon grappen over.

Nog wat anders, ik ben echt super sterk geworden de afgelopen tijd. Dat is in een best korte tijd gebeurd en mijn lichaam moet er soms echt nog aan wennen. Het is ook logisch dat ik een stuk sterker ben geworden want met kracht kan ik al zo veel meer gewicht aan. Zo ben ik met voorslaan van 45 kg naar 65kg gegaan. Met deadlift van 40 naar 80, en met squat van ongeveer 75kg naar 110kg. Het gaat echt heel goed.
Vorige week na de training praatte ik met coach over wat ik allemaal ga lopen dit jaar en volgend jaar. Hij begon met dat ik indoor 800m ga doen in plaats van 400m. Wel blijf ik 4x400m doen. We denken allebei dat ik een hele goede 800m kan lopen. Daar ben ik beter in dan in het kortere werk. Ook zei hij dat als er tijd voor is hij me ergens in deze weken shot put wil laten doen/proberen omdat hij denkt dat ik een hele goede meerkamper zou zijn. Coach en zijn assistent coach maken er ook steeds grappen over dat ik zo sterk ben. Gister bijvoorbeeld hielpen zij steeds met gewichten in onze nek leggen, maar mij lieten ze het expres zelf doen zonder dat ik dat doorhad en daarna gingen ze steeds lachen. En oooh die kogel gaat toch ver komen!! Haha. Mijn benen zijn ook heel sterk geworden en ik ik kan ook heel hoog en ver springen. We doen heel veel jump oefeningen. Maar er is dus een hele grote kans dat ik ook meerkamp ga doen. Natuurlijk ook gewoon nog 400mh hoor! Er gaan dus wat dingetjes veranderen de komende tijd/jaren. Ik ben benieuwd en heb er veel vertrouwen in!

Ik heb sinds gister spring break. Wij zijn een van de weinige teams die on campus moesten blijven om te trainen. Maar ach, vind ik niet erg! Het gaat heerlijk en het is super lekker weer outside.
Volgend weekend is onze eerste outdoor wedstrijd. Het is een thuiswedstrijd. Hoogst waarschijnlijk loop ik een 400mh omdat we de week erna naar de Texas Relays gaan en daarvoor heb je een recente tijd nodig hoorde ik van een jongen uit mijn team. Coach ziet deze wedstrijd gewoon als een training omdat we nog maar net weer begonnen zijn met horden. We zullen zien hoe het gaat!