De eerste dag!

Hoi hoi! Hier ben ik weer, maar deze keer niet meer vanuit Nederland. Ik ben in TAIWAN. Het is zo onwerkelijk en een ENORME cultuur shock, althans voor mij. Maar laat ik even bij het begin beginnen.

Maandagochtend 10 om uur was het zo ver. Op naar Schiphol, samen met Pamela, mama en Wim reed ik naar Schiphol. Ik werd naarmate we Schiphol naderden steeds ietsje zenuwachtiger, maar ik had ook goede afleiding van Pamela dus ik kon het nog redelijk wegstoppen. Dit veranderde lichtelijk zodra we op Schiphol aankwamen en ik al in de rij stond om mijn koffer af te geven, mijzelf afvragend of ik wel onder de maximale toegestane 30kg zat, gelukkig was dit het geval! Hierna nog even gezellig koffie drinken maar toen was het toch echt tijd om door de douane te gaan. Eigenlijk wilde ik nu het liefst terug, mee naar huis, haha! Maar dat was geen optie. Ik moest nu echt gaan. Na uitgebreid knuffelen en hier en daar een traan moest ik gaan van mama om meer tranen te voorkomen. Nadat ik de roltrap omhoog had genomen richting de douane dacht ik er alleen voor te staan, maar mama, Wim en Pamela hadden bedacht net zolang te blijven wachten tot ik de rij van de douane door was en ze mij echt niet meer konden zien. Goed, even diep zuchten en erdoorheen. Ik zei tegen mezelf dat ik het allemaal wel kon en dat ik nu door moest zetten. Hierna even langs het wisselkantoor geweest om alvast wat euro's om te ruilen voor Taiwanese dollars en vervolgens op weg naar de gate. Ik vloog om 14:15 met China Airlines eerst naar Bangkok. Ik had op Schiphol net geluncht, maar nog geen 1 uur na het opstijgen was daar alweer de lunch. Daar had ik me niet op voorbereid maar bedacht me dat ik toch maar moest eten omdat het volgende eten pas 'ontbijt' zou zijn, zo'n 9 uur later vlak voor de landing. Gelukkig had ik van tevoren een special meal voorkeur aangegeven en kreeg ik een low fat maaltijd. Na de maaltijd wilde ik eigenlijk gelijk gaan slapen, maar bedacht me dat het beter was nog even een film te kijken en alvast naar Taiwanese tijd te gaan leven. Wonderbaarlijk genoeg heb ik nog best wat geslapen daarna! Vlak voor de landing kregen we 'ontbijt', naja voor mij was het nog 12 uur 's nachts maar goed. Dit was niet het ontbijt dat ik verwachte... warm eten met groente en vlees. Dat krijg ik dus niet weg als ontbijt dus heb maar de helft opgegeten. Bij ontbijt denk ik aan broodjes, yoghurt, fruit, haha! Maar dit is typisch Chinees/Taiwanees, warm eten als ontbijt.

Toen, na een vlucht van 11 uur landde ik in Bangkok. We zouden over 2 uur weer verder gaan met het zelfde vliegtuig, eerst even de benen strekken op het vliegveld van Bangkok. Toen ik daar liep begon het echt tot me door te dringen dat ik in Azië was. Overal rare Thaise tekens die ik niet kon lezen... En als blond lang meisje had ik nogal veel bekijks van typisch Thaise/Vietnamees uitziende mannen waar ik best ongemakkelijk van werd. Maar goed, gewoon proberen te negeren. Ik dacht er vanaf te zijn in het vliegtuig maar helaas kwamen een stuk of 8 van deze mannen in de rij naast mij te zitten en probeerden ze steeds mijn aandacht te trekken. Oortjes in, dekentje op en slapen maar. Maar toen, 10 uur 's ochtends (Taiwanese tijd) intussen, kregen we alweer een maaltijd voorgeschoteld, lunch, iets te vroeg voor lunch als je het mij vraagt haha. Maar omdat ik een special meal had kreeg ik iets wat er beter uitzag dan de gefrituurde rijst en kip van alle andere mensen. Witvis, met groenten en heel veel fruit! Precies mijn eten!
Na deze laatste vlucht van 3,5 uur kwam ik eindelijk aan in Taipei. Op het vliegveld gelijk een simkaart gehaald met onbeperkt internet voor 5 maanden, zodat ik de hele dag door contact kan hebben met iedereen thuis, haha! In de rij voor de immigratie drong het nog steeds niet tot me door dat ik echt aan de andere kant van de wereld was. Bij de douane ging het vrij makkelijk, 2 vingerdrukken en een foto en ik kon doorlopen. Toen opzoek naar een balie waar ik een buskaartje naar de stad kon kopen. Nou die bus was ook een ervaring, totaal wat anders dan het OV in Nederland. Toen begon ik me echt te realiseren waar ik was. Ook de weg naar Taipei was erg wennen. Echt helemaal niks ziet er hetzelfde uit als in Nederland en heel veel gebouwen zijn oud.

Op het station stond Moniek mij op te wachten. Maar dat was moeilijker dan gedacht, want dat station was GROOT. Halfuur lopen zoeken naar elkaar maar toen hadden we elkaar eindelijk gevonden. Ik was op dat moment wel klaar met het sjouwen van grote koffers. Dus die heb ik maar even gedropt op Moniek haar kamer, ik kon namelijk pas 's avonds in mijn appartement. Hierna heeft ze mij alvast wat dingen laten zien en zijn we naar Shida Nightmarket geweest. Dit is echt typisch Aziatisch. Een soort van markt/winkeltjes die 's avonds allemaal open zijn. Echt zooooo anders dan in Nederland. We gingen eten bij een leuk uitziend tentje waar je zelf kon kiezen wat er voor je bereid ging worden. Mijn mandje zat helemaal vol met groenten en tofu. Maar toen kwam het, ik kreeg stokjes in mijn handen geduwd, geen bestek en het was er ook niet te krijgen. Dus ik zag mijzelf al uren doen over dat bord eten, want ja ik kan niet met stokjes eten. Gelukkig legde Moniek mij uit hoe ik ermee overweg kon en wonder boven wonder ging het nog goed ook! Weer wat geleerd! Hierna zijn we langzaam teruggelopen naar haar kamer en ben ik (weer helemaal bepakt met bagage) met de metro richting mijn appartement gegaan. Bij het metro station stond Jenny, mijn huisgenootje, mij op te wachten en ik werd enthousiast onthaald! Een warm welkom dus. Daarna heeft ze me gelijk meegenomen naar een grote supermarkt, Carrefour, waar ik alvast even wat dingen kon kopen. Ze legde me gelijk al veel uit en ze is super behulpzaam. Dat geldt trouwens voor iedereen hier. Wat zijn die mensen hier aardig zeg, maar dan ook echt gemeend aardig. Van de metro naar Moniek haar appartement werd me dat al gelijk duidelijk, als je even twijfelt waar je heen moet komt er gelijk iemand naar je toe die vraagt of hij of zij kan helpen. Zo heeft een vrouwtje ons helemaal naar het goede station geleid terwijl ze daar zelf niet heen moest. Even daarna was er geen roltrap en zou ik dus met mij 30kg zware koffer, mijn handbagage koffer en mijn laptop tas een mega trap af moeten. Een jongen zag mij en bood gelijk aan de koffer voor mij te dragen. Even verderop stond hij bij de volgende trap te wachten, hij wist al dat er weer een trap kwam. Ook daar heeft hij hem naar beneden getild, zomaar en heel spontaan! Toen we even daarna een flesje lieten vallen werd deze gelijk opgepakt door iemand, echt zo bizar allemaal! Maar je voelt je er wel echt welkom door. Iets wat ook erg grappig is, of naja soms dan, is dat iedereen je aanstaart hier. Niet op een negatieve manier maar meer uit interesse, ze vinden westerse mensen nogal interessant hier. Gister toen ik terugkwam in mijn appartement vroeg de security guard van dit gebouw aan Jenny in het Chinees of hij met mij op de foto mocht. Echt super grappig dat ze dat allemaal willen hier. Ook een heel lief mannetje die helemaal rechtop naast mij ging staan ook, wat een ervaring, hij helemaal blij met zijn foto!

Na het shoppen met Jenny zijn we terug gegaan naar het appartement waar ik nog even gezellig met haar en een Canadese couch-surfer heb gepraat. Jenny is Panamees (maar met Chinese ouders), en zoals velen wel weten zijn mensen uit Zuid-Amerika heel luidruchtig en over-enthousiast. Maar het zorgt er wel voor dat ik me hier erg welkom voel. Ze denkt om alles! Ik was nog niet moe maar ben uiteindelijk om 12 uur naar bed gegaan, toen was het in Nederland natuurlijk nog maar 18u. Eenmaal in bed kreeg ik opeens erg heimwee en bedacht me 'waar ben ik nu toch beland, zo ver van thuis'. Het is ZO anders, ik ben een beetje in een cultuur shock. Echt niks is hetzelfde, overal tekens die ik niet kan lezen, ik val op in de menigte, het is super warm en benauwd, het eten is anders, veel oude gebouwen in sommige delen van de stad. Dit in combinatie met de lange reis kwam er in bed uit en ik heb ook wel huilend aan de telefoon gehangen met mijn ouders. Ik wilde op dat moment echt naar huis en zag het niet voor me hier nog 4 maanden te wonen en raakte wat in paniek. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn ticket de komende dagen zou gaan om boeken naar huis. Maar nadat ik wat gekalmeerd was en melatonine heb genomen viel ik uiteindelijk in slaap en werd ik pas de volgende ochtend om 9 uur wachten, een goede nacht dus! Ik voelde me ook gelijk al wat beter en werd positief wakker. Een nachtje goed slapen helpt dus.

Vanochtend ben ik met Moniek naar school gegaan om wat papierwerk te doen en mij officieel in te schrijven als exchange student. Dit was echt een hele fijne ervaring. We kwam daar binnen en wauw wat is iedereen aardig. Eerst wat papierwerk waar ze super mee hielpen. Vervolgens werden we voorgesteld aan het VOIS team, dat is een team van lokale Taiwanese studenten die een Engels talige opleiding volgen aan de universiteit die van alles organiseren voor exchange en international students. Ook zei waren super aardig en enthousiast. Een meisje kwam gelijk naar mij toe en begon een gesprek. Ze zei dat ze het erg leuk vind om met buitenlandse studenten in contact te komen en zei gelijk al van he misschien kunnen we dezelfde vakken kiezen. Het VOIS team zijn ook de studenten waarbij ik over 1,5 week een paar nachten thuis kom tijdens Moon Festival, een nationale feestweek. Iedereen gaat rond die tijd naar huis en viert het met familie. Wij krijgen de optie dit met lokale studenten en families te beleven, een soort van homestay. Ik was vooraf wat onzeker of ik dit wilde doen, maar nu ik weet dat het de studenten van school zijn van het VOIS team heb ik er helemaal zin in, ik werd goed gerustgesteld. Morgen is Welcome Day en vrijdag Orientation day, waar we van alles leren over de school en kunnen we onze vakken kiezen. Ook komt morgen de ex president van Taiwan naar onze universiteit. Hij is een paar maanden geleden afgetreden. We werden door het VOIS team gevraagd om een zinnetje in te spreken op een video in onze eigen taal over de president, ben benieuwd naar het resultaat! De rest van de middag ben ik nog even met Moniek mee geweest naar de bank en ben daarna naar huis gegaan, waar ik nu dus mijn blog geschreven heb. Ik ga zometeen met Jenny mee, mijn huisgenootje, die wil me graag nog wat dingen laten zien in Taipei.

Iets wat ook erg grappig om te vertellen is dat er ook een jongen uit mijn klas op de middelbare school hier in Taiwan zit, Ronald. We wisten tot op een week geleden niet van elkaar dat we beiden naar Taiwan gingen. Heel toevallig kwamen we erachter via Snapchat. Wel super leuk en weer iemand om mee om te gaan hier! Aankomende zaterdag ga ik met hem een leuk dagje Taipei verkennen. En zondagavond ga ik samen met Moniek de Taipei 101 tower in, een toren van 502 meter, benieuwd hoe ik het daar vanaf ga brengen met mijn hoogtevrees, maar het schijnt super vet te zijn om zo alles van de stad te kunnen zien. Dus de komende dagen ben ik goed voorzien! Het scheelt wel enorm als ik samen met iemand ben en steeds dingen te doen heb, dan gaan de dagen snel voorbij en heb ik minder tijd mij eenzaam te voelen. Dat heb ik vandaag ook weer gemerkt. Dus hopelijk gaat dat mij ook helpen om het hier de aankomende 4 maanden zo leuk mogelijk te gaan maken! Vandaag gaat in ieder geval alweer beter tot nu toe dan gister.

Nog wat leuke weetjes:

- Ze eten hier stinky tofu, en geloof me DAT STINKT
- Ook houden ze van '100 year old eggs'. Bruine eieren die eruit zien alsof ze verrot zijn.
- Bubble tea is populair, het is koude thee met een soort van jelly beans (GEEN AANRADER)
- Ze eten hier gedroogde saradientjes met amandelen (blegh)

Nou take care en tot de volgende blog (die waarschijnlijk al snel zal volgen, want ik beleef hier veel!!)

Roos-Sanne