Zware trainingen, twijfels, en papa op bezoek!
Blijf op de hoogte en volg Roos-Sanne
29 Oktober 2014 | Verenigde Staten, Tulsa
Hey all!
Alles gaat lekker zijn gangetje hier. Er zijn al weer heel wat weken voorbij sinds mijn laatste verslag. De tijd gaat toch wel weer snel hoor! Dat komt omdat ik het zo ontzettend druk heb. De trainingen zijn nog weer zwaarder geworden en ook meer. Zoals ik in mijn vorige verslag schreef heb ik nu ook elke week weer een ochtendtraining, net zoals vorig jaar de laatste paar maanden. Ik moet dan een lang stuk lopen. Niet gewoon op een relaxt tempo, maar echt snel. Coach blijft ook steeds op de baan om te zien hoe ver ik kan lopen in die tijd. Ik loop dezelfde route over de campus en de bedoeling is dat ik steeds eerder en eerder terugkom en dus meer rondjes nog op de baan kan doen de laatste minuten. Niet m'n favoriete training, maar het moet toch gebeuren haha!
Naast die ochtendtraining hebben we nu ook ipv 2x in de week 3x in de week kracht. En ook steeds flink zwaardere gewichten. Dat is vaak erg zwaar omdat het altijd gelijk achter een sprint en/of zware training aan is.
Het gaat misschien afgezaagd klinken, maar ik blijf maar steeds sterker en sneller worden. Dat is natuurlijk ook de bedoeling van trainen maar het gaat echt gewoon uitzonderlijk goed. Ik zit nu al op een hoger niveau dan waar ik vorig jaar geeindigd was met trainen. Een paar weken terug had ik training met alleen coach omdat ik tijdens de normale training een examen had. Er stonden 300m repeats op het programma. Snel, met weinig rust. Ik liep ze allemaal veel sneller dan de bedoeling was. Als laatst had ik nog een 250m all out. Ik had al een hele training in mn benen en liep nog gewoon een PR. Coach was echt super tevreden. Gelijk hierachteraan had ik ook nog kracht alleen met hem. Ook dat ging heel erg makkelijk en hij besloot om gewicht toe te blijven voegen omdat het er zo goed uitzag. (Dat doet hij altijd. Ik ben ertoe geneigd om precies te doen wat hij opschrijft qua gewicht, ookal is het makkelijk. Hij zegt dan elke keer, Rosie, come on, add weight. I've told you a hundred times now.. I yell at you every time for this. Etc. Hij bedoelt het goed omdat hij weet dat ik heel sterk ben en dus ook veel meer kan) Tijdens de krachtsessie zei hij ook weer dat als ik dit allemaal zo kan blijven vasthouden (op mn huidige lichaamsgewicht blijven, hard blijven werken, goed blijven eten) het een super seizoen gaat worden en hij noemde alweer tijden van wat ik zou gaan lopen. Erg positief dus allemaal!
De soort trainingen veranderen vanaf nu ook al. De afgelopen weken deden we vooral heel veel langere afstanden en conditiewerk met veel herhalingen en kort rust. Vanaf nu gaan we weer terug naar minder herhalingen, maar veel sneller en met meer rust. Morgen hebben we bijvoorbeeld een time trial 150m en een 3x300m estafette. Maar niet zomaar een estafette. Het staat in het teken van Halloween, wat dit weekend is. De 150m is gewoon normaal, in series. Die hebben we eerst. Een halfuur daarna is de Halloween costume relay. We moeten een kostuum dragen. Coach heeft het hele team opgedeeld in teams van 3. Jongens en meiden door elkaar, op tijd gebaseerd. Erg leuk dus, maar het is niet alleen voor de lol. Het is ook serieus. Coach wil dat we zo hard gaan als we kunnen omdat hij wil zien hoe hard we op dit moment kunnen. Ben benieuwd!
In mijn vorige verslag schreef ik al over dat ik dit jaar heimwee heb meer dan normaal. Waardoor weet ik niet. Coach is daar op de een of andere manier achter gekomen en ik moest dan ook een paar weken terug bij hem op zijn kantoor komen om erover te praten. En te kijken wat we eraan kunnen doen. Gesprek hielp wel goed en hierna ging het even redelijk goed voor een week maar de week erna wilde hij weer dat ik langskwam voor een gesprek. Hij had ergens gehoord dat ik er misschien over nadacht om naar huis te gaan. Daar was hij niet heel blij mee en wilde dus erg graag weten hoe en wat en waar ik toch allemaal mee bezig was. Hij zei dat als ik echt naar huis wilde hij dat niet leuk zou vinden maar dat ik het dan gewoon eerlijk moest zeggen. Maar hij zei er echt gelijk achteraan van ja ik wil helemaal niet dat jij naar huis gaat en ik iemand anders hierheen haal, ik wil jou hier hebben. Je hebt zoveel potentie. Het gaat super goed allemaal en ik gun het je zo om te ervaren hoe het is om een super seizoen te draaien (want dat gaat aankomend seizoen gebeuren volgens hem). Ik heb hem toen verzekerd dat ik niet naar huis ga en echt voor 4 jaar wil blijven.
Maar goed, op dit moment is alles best wel lastig en twijfel ik soms echt over wat ik nou wil. Wil ik hier wel blijven? Ik vind het echt super om hier te zijn en het is echt een eenmalige kans en ik heb er zoveel aan later als ik het gewoon afmaak hier. Ik heb een super team en coach en alles met atletiek gaat super super goed. Ik spreek vloeiend Engels, doe zoveel nieuwe ervaringen op, zie grote delen van Amerika. Etc. etc. Dat staat later echt heel goed op mijn CV, zeker in combinatie met de opleiding die ik volg, International Business and Languages (Spaans). Maar ik mis thuis, familie en vrienden echt heel erg. Dat is heel sterk nu. Ook is Tulsa (heel dit deel van Amerika trouwens) gewoon heel conservatief (wat ik helemaal niks vind dus), wat dit gevoel ook weer versterkt. Ik ben nu dus constant aan het twijfelen van wat ik nou wil. Op dit moment zegt mn gevoel dat ik naar huis wil, maar mn verstand zegt dat ik gewoon niet moet zeuren en gewoon moet blijven. Het is tenslotte iets heel speciaals en een super kans. Lastig dus.
Maar goed, uiteindelijk kan ik het denk ik niet over mijn hart verkrijgen om de dingen die ik wel super vind hier achter te laten. Ik heb het super voor mekaar hier. Dus ik weet voor 90% zeker dat ik waarschijnlijk toch wel blijf. Tijd gaat snel, en ik heb nog een heel leven ahead of me in Nederland na mijn studie hier!!
Dan nu weer het leukste deel van deze blog. Het bezoek van papa! Van 21 tot en met 27 oktober is hij hier bij mij geweest in Tulsa. Hij besloot te komen omdat het ten eerste mijn verjaardag was afgelopen donderdag, en ten tweede ik thuis zo mis en het dus echt nodig had. Het was echt een super super leuke week. Dinsdagavond kwam hij aan. Na mijn avond les ben ik met Cydney samen naar het vliegveld gegaan om hem op te wachten. Wat was ik blij hem te zien! Nadat hij zijn koffers had en we de huurauto hadden opgehaald heeft hij mij teruggereden naar de universiteit. Hij was namelijk heel moe en wilde graag slapen. Erg logisch na wakker te zijn geweest voor meer dan 20 uur. De volgende dag na mijn ochtendlessen zijn we samen gaan lunchen en hebben we wat over de campus gelopen. 's Middags had ik trainen. De eerste training die papa zag, en het was gelijk ook de zwaarste van de hele week haha. 's Avonds lekker uiteten geweest en bij de soccer game gekeken. Cydney zong voorafgaand het Amerikaanse volkslied. Leuk om te zien!
De volgende dag was mijn verjaardag! 20 alweer. Nadat ik de training had gedaan die de rest van het team 's middags zou doen (zo kon ik een dagje weg met papa), kwam papa aan met de cadeautjes die mama had meegegeven van haar en Wim, en van opa en oma. Even Facetimen met mama en Wim, want ja ze moesten toch voor me zingen he! En ik moest de cadeautjes uitpakken. Hierna zijn papa en ik naar een super leuk tentje gegaan waar we koffie/thee hebben gedronken en cheesecake gegeten hebben! Wat was dat lekker. Was maanden geleden voor mij dat ik voor het laatst taart op had. Maar nu was ik jarig dus mocht dat lekker. Vervolgens zijn we naar Woolaroc Ranch geweest, een wildlife preserve ranch. Hier ben ik vorig jaar met mama en Wim ook geweest, maar het is gewoon mooi om te zien. Hierna zijn papa en ik lekker uiteten geweest bij de pizzeria. Me heeeelemaal volgegeten met pizza, ook dat was zowat een jaar geleden haha (Ik weet het, ik ben erg). De dag erna heeft papa de moeder van Cydney ontmoet. We zijn wezen eten bij Buffalo Wild Wings, een typische Amerikaans restaurant dat bekend staat om kippenvleugeltjes en tientallen tv schermen waar ze sportwedstrijden (meestal Ameican Football) op afspelen. Was erg gezellig en achteraf trakteerde Cydney me op fried cheesecake balls met roomijs!! Zo slecht maar ZO lekker hahah. Voor mijn verjaardag nog, dus ik had een excuus.
De ochtend erna zijn papa en ik heel vroeg opgestaan en vertrokken naar Dallas, Texas voor een weekendje weg. Zo'n 4.5 uur rijden. Het was een super super leuk weekend. We hadden erg veel geluk met het weer, beide dagen boven de 30 graden (Celcius). De eerste dag zijn we eerst naar een ENORM grote shopping mall geweest. Wat minder leuk voor papa, want ja vrouwen en shopping malls..... haha!
Daarna een hotel gezocht en lekker uiteten geweest. De volgende dag vroeg het hotel verlaten en downtown Dallas gegaan. Hier hebben we het Historic West End district bezocht. We zijn op de plek geweest waar John F. Kennedy is vermoord. Hier is een heel museum + monument. 's Middags zijn we naar South Fork Ranch geweest. Hier is de populaire tv show 'Dallas' opgenomen. Ookal was dat voor mijn tijd, ik vond het erg leuk om er geweest te zijn.
Hierna zijn we opweg terug gegaan naar Tulsa. Het laatste stuk was nog een heel avontuur omdat we bijna zonder benzine kwamen te zitten. Bij elk dorpje zeiden we ach we rijden nog 1 dorpje verder om te tanken. Maar op een gegeven moment kwam er heeeeel lang geen dorp meer en liep de tank leger en leger.... We reden in de middle of nowhere en het was donker. Dat was behoorlijk spannend maar gelukkig kwam er net op tijd een tankstation, haha! 's Avonds zijn we weer lekker uiteten geweest, deze keer bij Texas Roadhouse. Het was pap zijn laatste avond.
De volgende ochtend was het tijd om weer afscheid te nemen van papa. Dat was toch wel weer lastig en de er vloeiden weer wat traantjes, net als in augustus. Maar goed, ik ben super blij dat papa geweest is. (Tot nu toe heb ik nog elk jaar iemand op mijn verjaardag gehad hier). Het was een super week die snel voorbij is gegaan. Maar dat krijg je als het leuk is!
Tot snel!
Roos-Sanne
Alles gaat lekker zijn gangetje hier. Er zijn al weer heel wat weken voorbij sinds mijn laatste verslag. De tijd gaat toch wel weer snel hoor! Dat komt omdat ik het zo ontzettend druk heb. De trainingen zijn nog weer zwaarder geworden en ook meer. Zoals ik in mijn vorige verslag schreef heb ik nu ook elke week weer een ochtendtraining, net zoals vorig jaar de laatste paar maanden. Ik moet dan een lang stuk lopen. Niet gewoon op een relaxt tempo, maar echt snel. Coach blijft ook steeds op de baan om te zien hoe ver ik kan lopen in die tijd. Ik loop dezelfde route over de campus en de bedoeling is dat ik steeds eerder en eerder terugkom en dus meer rondjes nog op de baan kan doen de laatste minuten. Niet m'n favoriete training, maar het moet toch gebeuren haha!
Naast die ochtendtraining hebben we nu ook ipv 2x in de week 3x in de week kracht. En ook steeds flink zwaardere gewichten. Dat is vaak erg zwaar omdat het altijd gelijk achter een sprint en/of zware training aan is.
Het gaat misschien afgezaagd klinken, maar ik blijf maar steeds sterker en sneller worden. Dat is natuurlijk ook de bedoeling van trainen maar het gaat echt gewoon uitzonderlijk goed. Ik zit nu al op een hoger niveau dan waar ik vorig jaar geeindigd was met trainen. Een paar weken terug had ik training met alleen coach omdat ik tijdens de normale training een examen had. Er stonden 300m repeats op het programma. Snel, met weinig rust. Ik liep ze allemaal veel sneller dan de bedoeling was. Als laatst had ik nog een 250m all out. Ik had al een hele training in mn benen en liep nog gewoon een PR. Coach was echt super tevreden. Gelijk hierachteraan had ik ook nog kracht alleen met hem. Ook dat ging heel erg makkelijk en hij besloot om gewicht toe te blijven voegen omdat het er zo goed uitzag. (Dat doet hij altijd. Ik ben ertoe geneigd om precies te doen wat hij opschrijft qua gewicht, ookal is het makkelijk. Hij zegt dan elke keer, Rosie, come on, add weight. I've told you a hundred times now.. I yell at you every time for this. Etc. Hij bedoelt het goed omdat hij weet dat ik heel sterk ben en dus ook veel meer kan) Tijdens de krachtsessie zei hij ook weer dat als ik dit allemaal zo kan blijven vasthouden (op mn huidige lichaamsgewicht blijven, hard blijven werken, goed blijven eten) het een super seizoen gaat worden en hij noemde alweer tijden van wat ik zou gaan lopen. Erg positief dus allemaal!
De soort trainingen veranderen vanaf nu ook al. De afgelopen weken deden we vooral heel veel langere afstanden en conditiewerk met veel herhalingen en kort rust. Vanaf nu gaan we weer terug naar minder herhalingen, maar veel sneller en met meer rust. Morgen hebben we bijvoorbeeld een time trial 150m en een 3x300m estafette. Maar niet zomaar een estafette. Het staat in het teken van Halloween, wat dit weekend is. De 150m is gewoon normaal, in series. Die hebben we eerst. Een halfuur daarna is de Halloween costume relay. We moeten een kostuum dragen. Coach heeft het hele team opgedeeld in teams van 3. Jongens en meiden door elkaar, op tijd gebaseerd. Erg leuk dus, maar het is niet alleen voor de lol. Het is ook serieus. Coach wil dat we zo hard gaan als we kunnen omdat hij wil zien hoe hard we op dit moment kunnen. Ben benieuwd!
In mijn vorige verslag schreef ik al over dat ik dit jaar heimwee heb meer dan normaal. Waardoor weet ik niet. Coach is daar op de een of andere manier achter gekomen en ik moest dan ook een paar weken terug bij hem op zijn kantoor komen om erover te praten. En te kijken wat we eraan kunnen doen. Gesprek hielp wel goed en hierna ging het even redelijk goed voor een week maar de week erna wilde hij weer dat ik langskwam voor een gesprek. Hij had ergens gehoord dat ik er misschien over nadacht om naar huis te gaan. Daar was hij niet heel blij mee en wilde dus erg graag weten hoe en wat en waar ik toch allemaal mee bezig was. Hij zei dat als ik echt naar huis wilde hij dat niet leuk zou vinden maar dat ik het dan gewoon eerlijk moest zeggen. Maar hij zei er echt gelijk achteraan van ja ik wil helemaal niet dat jij naar huis gaat en ik iemand anders hierheen haal, ik wil jou hier hebben. Je hebt zoveel potentie. Het gaat super goed allemaal en ik gun het je zo om te ervaren hoe het is om een super seizoen te draaien (want dat gaat aankomend seizoen gebeuren volgens hem). Ik heb hem toen verzekerd dat ik niet naar huis ga en echt voor 4 jaar wil blijven.
Maar goed, op dit moment is alles best wel lastig en twijfel ik soms echt over wat ik nou wil. Wil ik hier wel blijven? Ik vind het echt super om hier te zijn en het is echt een eenmalige kans en ik heb er zoveel aan later als ik het gewoon afmaak hier. Ik heb een super team en coach en alles met atletiek gaat super super goed. Ik spreek vloeiend Engels, doe zoveel nieuwe ervaringen op, zie grote delen van Amerika. Etc. etc. Dat staat later echt heel goed op mijn CV, zeker in combinatie met de opleiding die ik volg, International Business and Languages (Spaans). Maar ik mis thuis, familie en vrienden echt heel erg. Dat is heel sterk nu. Ook is Tulsa (heel dit deel van Amerika trouwens) gewoon heel conservatief (wat ik helemaal niks vind dus), wat dit gevoel ook weer versterkt. Ik ben nu dus constant aan het twijfelen van wat ik nou wil. Op dit moment zegt mn gevoel dat ik naar huis wil, maar mn verstand zegt dat ik gewoon niet moet zeuren en gewoon moet blijven. Het is tenslotte iets heel speciaals en een super kans. Lastig dus.
Maar goed, uiteindelijk kan ik het denk ik niet over mijn hart verkrijgen om de dingen die ik wel super vind hier achter te laten. Ik heb het super voor mekaar hier. Dus ik weet voor 90% zeker dat ik waarschijnlijk toch wel blijf. Tijd gaat snel, en ik heb nog een heel leven ahead of me in Nederland na mijn studie hier!!
Dan nu weer het leukste deel van deze blog. Het bezoek van papa! Van 21 tot en met 27 oktober is hij hier bij mij geweest in Tulsa. Hij besloot te komen omdat het ten eerste mijn verjaardag was afgelopen donderdag, en ten tweede ik thuis zo mis en het dus echt nodig had. Het was echt een super super leuke week. Dinsdagavond kwam hij aan. Na mijn avond les ben ik met Cydney samen naar het vliegveld gegaan om hem op te wachten. Wat was ik blij hem te zien! Nadat hij zijn koffers had en we de huurauto hadden opgehaald heeft hij mij teruggereden naar de universiteit. Hij was namelijk heel moe en wilde graag slapen. Erg logisch na wakker te zijn geweest voor meer dan 20 uur. De volgende dag na mijn ochtendlessen zijn we samen gaan lunchen en hebben we wat over de campus gelopen. 's Middags had ik trainen. De eerste training die papa zag, en het was gelijk ook de zwaarste van de hele week haha. 's Avonds lekker uiteten geweest en bij de soccer game gekeken. Cydney zong voorafgaand het Amerikaanse volkslied. Leuk om te zien!
De volgende dag was mijn verjaardag! 20 alweer. Nadat ik de training had gedaan die de rest van het team 's middags zou doen (zo kon ik een dagje weg met papa), kwam papa aan met de cadeautjes die mama had meegegeven van haar en Wim, en van opa en oma. Even Facetimen met mama en Wim, want ja ze moesten toch voor me zingen he! En ik moest de cadeautjes uitpakken. Hierna zijn papa en ik naar een super leuk tentje gegaan waar we koffie/thee hebben gedronken en cheesecake gegeten hebben! Wat was dat lekker. Was maanden geleden voor mij dat ik voor het laatst taart op had. Maar nu was ik jarig dus mocht dat lekker. Vervolgens zijn we naar Woolaroc Ranch geweest, een wildlife preserve ranch. Hier ben ik vorig jaar met mama en Wim ook geweest, maar het is gewoon mooi om te zien. Hierna zijn papa en ik lekker uiteten geweest bij de pizzeria. Me heeeelemaal volgegeten met pizza, ook dat was zowat een jaar geleden haha (Ik weet het, ik ben erg). De dag erna heeft papa de moeder van Cydney ontmoet. We zijn wezen eten bij Buffalo Wild Wings, een typische Amerikaans restaurant dat bekend staat om kippenvleugeltjes en tientallen tv schermen waar ze sportwedstrijden (meestal Ameican Football) op afspelen. Was erg gezellig en achteraf trakteerde Cydney me op fried cheesecake balls met roomijs!! Zo slecht maar ZO lekker hahah. Voor mijn verjaardag nog, dus ik had een excuus.
De ochtend erna zijn papa en ik heel vroeg opgestaan en vertrokken naar Dallas, Texas voor een weekendje weg. Zo'n 4.5 uur rijden. Het was een super super leuk weekend. We hadden erg veel geluk met het weer, beide dagen boven de 30 graden (Celcius). De eerste dag zijn we eerst naar een ENORM grote shopping mall geweest. Wat minder leuk voor papa, want ja vrouwen en shopping malls..... haha!
Daarna een hotel gezocht en lekker uiteten geweest. De volgende dag vroeg het hotel verlaten en downtown Dallas gegaan. Hier hebben we het Historic West End district bezocht. We zijn op de plek geweest waar John F. Kennedy is vermoord. Hier is een heel museum + monument. 's Middags zijn we naar South Fork Ranch geweest. Hier is de populaire tv show 'Dallas' opgenomen. Ookal was dat voor mijn tijd, ik vond het erg leuk om er geweest te zijn.
Hierna zijn we opweg terug gegaan naar Tulsa. Het laatste stuk was nog een heel avontuur omdat we bijna zonder benzine kwamen te zitten. Bij elk dorpje zeiden we ach we rijden nog 1 dorpje verder om te tanken. Maar op een gegeven moment kwam er heeeeel lang geen dorp meer en liep de tank leger en leger.... We reden in de middle of nowhere en het was donker. Dat was behoorlijk spannend maar gelukkig kwam er net op tijd een tankstation, haha! 's Avonds zijn we weer lekker uiteten geweest, deze keer bij Texas Roadhouse. Het was pap zijn laatste avond.
De volgende ochtend was het tijd om weer afscheid te nemen van papa. Dat was toch wel weer lastig en de er vloeiden weer wat traantjes, net als in augustus. Maar goed, ik ben super blij dat papa geweest is. (Tot nu toe heb ik nog elk jaar iemand op mijn verjaardag gehad hier). Het was een super week die snel voorbij is gegaan. Maar dat krijg je als het leuk is!
Tot snel!
Roos-Sanne
-
29 Oktober 2014 - 07:24
Mama:
Mijn complimenten voor je mooi en goed geschreven verhaal, hou de moed erin en blijf positief denken.
lof joe moost. XXXXXX -
29 Oktober 2014 - 08:23
Wim:
Superleuk verhaal weer. Blijf het leuk vinden om je blogs te lezen.
Ik hoop dat jet er uit komt met je gevoel/verstand en dat uiteindelijk je gevoel in Amerika beter wordt zodat het makkelijker voor je wordt om het daar nog 2,5 jaar vol te houden.
XXX Wim -
29 Oktober 2014 - 09:16
Marianne Eggengoor:
Leuk om weer een wat van je avontuur mee te krijgen. En fijn om te horen dat je coach je steunt en serieus neemt. Heel erg, dat je verstand en hart aan het battelen zijn. Maar hou vol . Op den duur gaan ze samen. Weet je, eigenlijk ligt niet je hele hart in Nederland . you love to run and compeed. Dus de helft van je hart en je hele verstand zegt :blijven. Dat is mooi al 3/4 . Dat laatste stukje is te overzien, maar wel lastig. Ik zie je foto's op facebook en denk: Geweldig gaaf omdat mee te maken. Dus mocht je twijfelen , kijk even naar de foto's. Je maakt zoveel mee. Dat zou hier niet zo zijn en vind je het hier al snel saai.
Dus Toi,toi en zet hem op. Ze zeggen time flys when you are having fun. Dus zorg dat je het leuk hebt. -
29 Oktober 2014 - 09:26
Willemijn:
Super leuk verhaal Roosje! De tijd vliegt voorbij, voor je het weet ben je weer in Nederland -
29 Oktober 2014 - 10:58
Betty Hofmeijer:
Hallo Roos-Sanne,
Ik heb meer dan eens tegen je gezegd dat je één van de grootste talenten bent die ik in zo'n 25 jaar heb getraind. Je coach bevestigt dat ook (keer op keer). Dus grijp je kansen!
Groet van Betty. -
29 Oktober 2014 - 12:06
Ilse Van Maanen:
Nieuwe ontdekking; jou blog! Mooi om te lezen hoe het met je gaat. Klinkt als keihard werken en soms tussen de bedrijven door last hebben van Holanditis. Heel normaal lijkt me, het zou niet best zijn dat je niet naar iedereen die je lief is zou verlangen... Toch? Maar hemelsbreed zijn jullie maar een ademtocht van elkaar verwijderd, dus soms even diep zuchten dus! En je te bijna op de helft.... Daarna brengt iedere dag je dichter bij het naar huis gaan. Voorlopig genieten van al die doelen die je al gehaald hebt en vooral van die waar je nog naar streeft! Gelukkig ben je een nuchtere Hollandse meid. -
29 Oktober 2014 - 13:09
Rita Jansen:
Hai Roos
Wat kan je alles geweldig van je afschrijven! Mooi om te lezen. Mischien nog carrière als schrijfster !! Ik wens je veel succes en een topper ben je al !!Hou vol meid !! -
29 Oktober 2014 - 15:31
Rita:
Super hoor Roos Sanne,mooi verslag weer. natuurlijk hou je het vol.
zet hem op en heel veel succes!! tot gauw. -
29 Oktober 2014 - 18:28
Roos-Sanne Claassen:
Bedankt voor alle lieve, leuke, steundende maar vooral motiverende reacties! Erg fijn om te lezen en het helpt me zeker om het weer vol te houden! -
31 Oktober 2014 - 10:45
Oma Eggengoor:
Wat een mooi verhaal heb je geschreven.
war leuk dat je vader is geweest op je verjaardag en dat jullie het samen zo leuk hadden.
nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag!
Houd er de moed maar in, hou de 4 jaar maar vol.
groetjes en dikke kussen van oma.
doeii -
02 November 2014 - 19:21
Karin:
Hee Roos, wat weer een mooi geschreven verhaal. Ik vind het mooi om te zien en te lezen wat je daar allemaal doet. Heb echt bewondering voor je. Hoe hard je werkt en wat je er voor over hebt. Ik vertelde mijn trainingsgroep laatst over je, over het na streven van dromen en doelen. Ze zaten met open mond er naar te luisteren. Houd vol en geniet er ook van :D
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
