Texas Relays/first 400mh races, love it!!

Hey allemaal! Tis weer tijd voor m'n maandelijkse update.

Aan het eind van onze springbreak stond onze eerste outdoorwedstrijd op het programma. Deze was hier in Tulsa. Een paar dagen voor de wedstrijd zei coach dat ik de 400mh ging lopen. Daar was ik nog niet helemaal blij mee want we waren nog net maar weer 1 week bezig met horden (In Nederland was ik gewend de hele winter lang horden te trainen en nu was ik er pas net weer mee begonnen). Maar goed, hij zei het is een goede training en ik verwacht echt niet dat je gelijk heel hard loopt en eens moet toch de eerste keer zijn. Dus die zaterdag was het zo ver. De eerste outdoor wedstrijd. Het weer hielp niet bepaald mee. Het was echt heel erg koud en het waaide super hard. Maar we moesten nog steeds lopen. Een uur van tevoren aan de warming up begonnen. Maar toen ik zo goed als klaar was en naar de start ging bleek alles heel erg uit te lopen. Ik moest me uiteindelijk nog 50min langer warm zien te houden, geen pretje in dat weer haha. Toen eindelijk de start. Het ging allemaal niet zo soepel nog. Mijn passenritme leek nog nergens op en het voelde niet echt als een wedstrijd. Ik liep 65. Wat heel slecht is. Coach was er dan ook totaal niet tevreden mee maar gezien de omstandigheden was het begrijpelijk en hij telde het ook niet als een wedstrijd. We liepen zelfs in warming up kleding/tights haha. Het was dus echt gewoon een training. Achteraf was ik ook wel blij dat ik gelopen had.

De paar dagen erna deden we elke dag wat aan horden. Die woensdag vertrokken we al naar Austin, Texas voor de Texas Relays. De wedstrijd begon op donderdag maar omdat het 8 uur rijden was gingen we de dag ervoor weg. We gingen alleen met de sprinters, coach en onze assistent coach. We reden met 2 grote busjes dus we hadden lekker veel ruimte allemaal. Iedereen had een eigen bank haha. Onderweg naar Austin ook mijn eerste Amerikaanse politie ervaring gehad. We zagen in de verte een politieauto aankomen met zwaailichten, coach en een ander meisje zeiden tegen elkaar laat dat aub niet voor ons zijn (want ja wij reden te hard). En ja hoor, het was voor ons. Met zwaailichten en al werden we aan de kant gezet. Gelukkig kwamen we er vanaf met een mondelinge waarschuwing. Pfieuw dat scheelde weer een hoop gezeur haha. Maar dat gaat echt zo anders dan in Nederland dus. Echt zoals je in films ziet, zwaailichten enz. Heb ik dat ook eens meegemaakt! Aan het eind van de dag kwamen we aan in ons hotel in Round Rock, een suburb van Austin. We zijn met alle meiden gaan eten bij een Italiaans restaurant.

De dag erna was het zo ver! De 400mh stond op het programma. Toen ik wakker werd was ik nog niet heel zenuwachtig maar zo rond de middag begon ik steeds zenuwachtiger te worden. Dit is een super grote wedstrijd met duizenden toeschouwers. En ook gelijk de op 1 na grootste wedstrijd van Amerika. Rond een uur of 2 vertrokken we naar de baan. Samen met Cyd en coach onze warming up gedaan. Pfff wat was het warm zeg!! Het was echt niet om uit te houden. Lucht was strakblauw, zon, ergens in de begin 30 graden en de luchtvochtigheid was super hoog! Ik denk dat het nog erger was als toen met de EYOF in Turkije.
De warming up was in het football stadium van the University of Texas. Echt een ENORM groot stadion. Was echt gaaf. Toen was het tijd om naat de callroom te gaan. Samen met coach liepen we naar het atletiekstadion. Onderweg daarnaartoe besprak ik met coach nog mijn race tactiek en hij sprak me nog wat laatste moed in. Toen de callroom in. Ik was nu behoorlijk zenuwachtig maar had er ook super veel zin in. Ik liep in serie 2, baan 7. Toen de start. Er stond een behoorlijk stevig windje de eerste 200m maar het ging nog best goed dat stuk. De laatste 100m was toch nog echt weer even wennen. Maar ik zette goed door en finishte in 62.35. Dat was alweer 3 seconde sneller dan vorig weekend en ik was dan ook tevreden. Vorig jaar heb ik geen 1 keer 62 gelopen en nu liep ik het gelijk al. Coach was dan ook zeer tevreden en zei dat dit voor een freshman heel goed was. Ook zei hij dat hij er nog steeds zeker van is dat ik onder de 60 ga lopen. Ik voelde me echt heel goed after de race en het gaf echt een kick om op zo'n wedstrijd en in zo'n stadion te lopen! Wauw. Nadat de jongens ook gelopen hadden gingen we terug naar het hotel. Maar onderweg zijn we eerst gestopt bij Texas Roadhouse voor avondeten. Dat hadden we achteraf beter niet kunnen doen. Toen we namelijk klaar waren en terug kwamen bij de vans bleken we bestolen te zijn. Ik ontdekte als eerste dat mijn tas weg was. Ik zei tegen een jongen uit m'n team he waar hebben jullie mijn tas verstopt, toen ondekte een ander meisje dat ook haar tas weg was en zei ook ja idd waar hebben jullie onze tassen verstopt? Maar toen zei coach he waar is mijn tas???!!! Toen wisten we dat de jongens het niet hadden gedaan want ze zouden dat nooit doen met coach zijn spullen. Even daarna kwam onze assistent coach naar onze van en zei ja ze hebben ingebroken in onze van, alles ligt overhoop. Toen realiseerden we ons dat we bestolen waren. Coach was super boos. Ik zal maar niet herhalen wat hij allemaal zei hahaha. Ik schoot ook nogal in paniek omdat ik dacht dat mijn paspoort in mijn tas zat, en dus ook mijn visum (maar achteraf bleek dat ik die net voordat we vertrokken eruit had gehaald, hetzelfde geldt voor mijn Ipad, lucky me!!). Van mij zijn mijn camera, spikes, mijn reserve paar spikes, telefoon, Ipod en heel wat sportkleding gestolen. We zijn gelijk teruggegaan naar het hotel en coach heeft de politie gebeld. Wij belden Texas Roadhouse om te vragen naar camerabeelden. Ze zouden terugbellen. Maar dat is nooit gebeurd. Ook de politie deed niks. Wij hadden nogal het gevoel dat Texas Roadhouse erbij betrokken was. We moesten namelijk extreem lang wachten voordat ze een tafel voor ons hadden en ze lieten ons daarna ook steeds wachten. Maar goed, dat zijn alleen maar speculaties en misschien zagen we nu dingen die er niet waren. Maar nu, het volgende probleem. Er waren van 6 mensen tassen gestolen en van ons allemaal zaten onze spikes in die tassen. En we hadden nog 2 dagen met estafettes. Wat nu!!? Gelukkig is coach goed bevriend met de coach van een andere school en kon hij daar een aantal paar spikes lenen. Verder is hij de ochtend erna een paar nieuwe spikes gaan kopen omdat we niet voor iedereen spikes konden lenen. Die dag liepen wij nog de 4x400. Maar onze focuss was totaal niet meer op de wedstrijd, meer op alles wat was gebeurd. De race ging redelijk. Coach was niet tevreden though. Gelukkig ging mijn race van de dag ervoor wel heel goed omdat er toen nog niks aan de hand was. Iets anders wat het wel grappig maakte is dat ik en een ander meisje in plaats van met rugzakken nu met plastic zakjes van de supermarkt naar de baan kwamen, dat zag er nogal komisch uit en coach schoot dan ook steeds in de lach toen hij dat zag.
Maar al met al heeft deze gebeurtenis ons wel dichter bij elkaar gebracht als team. Het was mooi om te zien dat we er samen wel uitkwamen. Op de dag dat de jongens nog een 4x200 estafette hadden zijn de meiden met onze assistent coach naar een high school track gegaan om daar te trainen. Ik verwachtte een rustige training maar coach had anders in gedachten. Hij liet ons een hele zware looptraining doen. Het was ook echt pittig maar het voelde echt super super goed! Het was weer super warm en luchtvochtig maar ging heel lekker. Dat had ik niet verwacht na 2 races gelopen te hebben de dagen ervoor. Nadat we klaar waren met de training en ook de jongens gelopen hadden zijn we met zijn allen gaan lunchen en daarna zijn we weer opweg gegaan naar Tulsa. Ondanks dat we bestolen zijn heb ik echt super genoten van deze wedstrijd! Het was super gaaf!

Die maandag na de training kwam coach naar toe en vertelde me dat ik de dag erna om 7:45 's ochtends op de baan moest zijn om te trainen. Hij heeft besloten om mij en Cydney twee keer per week een ochtendtraining te laten doen. Die trainingen bestaan uit uithoudingsvermogen en algemene conditie. Eerst dachten we dat het een 1 aprilgrap was maar dat bleek niet zo te zijn. "We just have to deal with it'', volgens coach haha. (Hij is de afgelopen tijd sowieso echt strenger en harder geworden, maar het heeft een positieve werking!) Dinsdagen en donderdagen zijn nu dus echt zwaar. 's Ochtends een looptraining, 's middags een zware horden training en daar achteraan weights. Het is echt zwaar maar heel goed!

Dat weekend erna hadden we een wedstrijd in Arkansas. Ik liep alleen de 4x400. Anderen liepen wel de 400mh maar coach had mij rust gegeven om even een weekend niet aan de 400mh te denken.

Dit weekend (12 april) gingen we weer naar Arkansas. Deze keer liep ik wel een 400mh. Coach had van tevoren gezegd dat als er een hele sterke wind zou staan we alleen 4x400 zouden lopen en geen 400mh. En er stond dus een sterke wind. Maar we moesten opeens wel gewoon lopen. Ik wilde eigenlijk ook graag lopen omdat ik vorig weekend ook al geen 400mh had gelopen. En het ging nog goed ook zelfs! Het eerste stuk was -5 wind tegen wat echt heel sterk was. Maar ik kom me redelijk goed aanpassen en finishte alsnog in 62.27! Weer sneller dan Texas Relays en gezien de omstandigheden heel goed. En het blijkt ook de 5e tijd allertijden te zijn van Tulsa. Er zit echt nog zoveel meer in en ik kan niet wachten om dat te laten zien! Volgend weekend gaan we weer naar Texas, naar Waco dit keer. Hopelijk is er dan amper tot geen wind. En mocht het weer wel slecht zijn, we gaan nog een keer naar Arkansas en daarna in mei naar Houston voor de Conference Championships!!

Ik heb nog 2 weken les, dan wat vrije dagen om te studeren en daarna finals! En daarna lekker geen school meer, alleen wedstrijden en trainen.

Take care!

Roos-Sanne