De eerste resultaten komen binnen!!

Na de wedstrijd in Kansas hadden we 2 weken tot de volgende wedstrijd. Die 2 weken bestonden weer uit lekker veel trainen uiteraard. De eerste training was echt behoorlijk zwaar. We deden 600 meters met daarachter aan gelijk een lang stuk sprinten. Nou dat voelde ik wel zeg pff. Gelukkig ging het super goed! Ik was nog helemaal blij dat ik het afgelopen weekend 56 had gelopen in de estafette en zou er voor zorgen dat ik over 2 weken hoe dan ook individueel ook 56 zou lopen. Die energie stopte ik die 2 weken dan ook in alle trainingen. Het ging lekker goed allemaal!

Vrijdag 31 januari was het dan weer zo ver. Een wedstrijd. Deze keer was het een wedstrijd over 2 dagen. En ondanks dat het weer in Arkansas was en dus niet zo ver weg was (2 uur rijden maar) sliepen we in een hotel. We vertrokken rond het middaguur. Na 2 uurtjes kwamen we bij het hotel aan. Hier hadden we een uurtje de tijd om ons te settelen in onze kamers. Ik deelde en kamer met Cydney. Ik had echt verwacht dat we een 2-persoons bed moesten delen. Maar toen we de kamer in kwamen stonden er gewoon heerlijk 2 grote 2-persoonsbedden, chilllll!! Dat had ik niet verwacht. Lekker luxe dus. Een uurtje later gingen we naar de baan. Deze was nog geen 5 minuten rijden. Lopend was het ook prima te doen, maar he, als de vans rijden kies je niet voor lopen haha. Rond 5 uur stond mijn 200m op het programma. Ik hou totaal niet van de 200m, maar ik moest hem lopen als snelheidstraining. Ik liep 26.04, dat was een pr maar ik was niet tevreden. De baan zat me dan ook niet helemaal mee, ik zat in baan 2. Het probleem bij de 200 is dat ik als ik gefinished ben niet moe ben, ik heb die snelheid gewoon niet in me zitten haha. Al moet ik wel zeggen dat we ons ook echt vooral alleen op de 400m richten in trainingen.
Nadat ook de andere onderdelen waren afgelopen voor die avond gingen we terug naar het hotel. Daarna zijn we ergens gaan eten. Dit hoefden we uiteraard niet zelf te betalen haha. We krijgen voor elke wedstrijd waar we een nacht weggaan geld om eten te kopen. Als je het aan mij vraagt krijgen we veel te veel haha. Niet dat ik dat erg vind hoor! :D Ik had mijn eigen eten mee genomen omdat ik wist dat de meesten hier voor 'fastfood' zouden gaan, want ''that's how they do in America'' haha. Daar snap ik dus niks van haha. Ik zou daar echt niet op kunnen lopen.

De volgende dag stond dan mijn eerste individuele 400m op het programma! Ik was best zenuwachtig maar ik kon het erg goed onder controle houden. De dag ervoor, tijdens de warming up voor de 200m, was ik echt nog teveel bezig met naar anderen te kijken, er lopen ZO veel snelle meiden, alles gaat zo professioneel. Ik was wat overwhelmed. Maar goed, vandaag kon ik daar veel beter tegen en had ik besloten alleen met mezelf bezig te zijn, niet naar anderen te kijken, en dat heeft geholpen! De race ging erg lekker. Ik kwam als eerste de 1e ronde uit en heb die voorsprong vast kunnen houden tot de finish. En dat resulteerde in 56.77 sec. Ik had het eerst nog niet helemaal door, voelde me ook helemaal niet heel moe. Maar eeeindelijk had ik 56 gelopen! Een pr met een halve seconde en er zit nog zoveel meer in! Dit was nog maar mijn eerste 400m en gelijk al een pr, een mooi begin dus!
Een paar uur later stond de 4x400 nog op het programma. We moesten deze van coach gewoon lopen als training. Hij zei ik verwacht geen pr's, loop maar gewoon zo hard als jullie kunnen. En totaal tegen mijn verwachting in liep ik weer 56! 2 keer op 1 dag. Super dus. Mijn weekend kon niet meer stuk. Na de 4x400 van de jongens zijn we weer terug naar Tulsa gegaan.

De 2 weken na deze wedstrijd waren weer 2 pittige trainingsweken. Helaas hebben we amper buiten kunnen trainen omdat het constant sneeuwde. We hebben zowat elke dag binnen gelopen. Zelfs toen er geen sneeuw meer lag en het net iets boven 0 was. Wat dat aangaat zijn Amerikanen 'mietjes'. Als het maar een beetje koud is, huppa naar binnen haha. Als ik ze dan zeg dat ik altijd gewoon buiten trainde, ook al lag er sneeuw, zeggen ze dat ik gek ben haha!
Op zaterdag (het weekend dat we geen wedstrijd hadden), stond er een training op het programma die als wedstrijd moest dienen. Pff die was behoorlijk zwaar, maar het ging goed. Ondanks het feit dat ik al een paar dagen ziek was. Ik was super verkouden en had keelpijn. Dat zegt dus veel dat ik alsnog zo goed kon lopen! 2 dagen voor de wedstrijd stond er nog een pre competition training op het programma. Dit zijn meestal een paar loopjes voluit, maar met veel rust. M'n benen voelden echt super goed hierbij. Ik was klaar voor het weekend!

Vrijdagochtend om 8 uur vertrokken we weer richting Fayetteville, Arkansas. Dit was onze laatste keer naar Arkansas haha. De 400m was om 12:50pm. Naja de eerste serie dan. Er waren namelijk 19 series!!! En ik zat in serie 14, dus ik liep rond 1:20pm haha. Wat waren er veel deelnemers zeg! Het was een super grote wedstrijd. Ik liep samen met een ander meisje uit mijn team de 400m en samen met haar en coach deden we onze warming up (coach heeft afgelopen week onze hele warming up veranderd en dat probeerden we nu dus uit). Het was een mierenhoop in de warming up ruimte, zooo veel mensen haha. Gelukkig was het super mooi weer en konden we ook buiten lopen. Ik was weer lekker zenuwachtig maar wist het weer goed onder controle te houden. Dat helpt echt!! Toen was het tijd om te racen. Ik liep in baan 5, een goede baan dus. Het eerste rondje ging super, ik kwam door in 26, zo snel ben ik nog nooit doorgekomen. Maar toen, na 300m wilde ik gaan inhalen want de meiden voor me liepen me te langzaam. Maar ik kon geen kant op, er liep namelijk iemand voor me en naast me. En zij bleven daar lopen. Wat moest ik nu?? Shit dacht ik. Ik voelde dat ik nog zoveel harder kon, mijn benen voelden heel goed en er had een mooie eindsprint in gezeten. Maar in plaats daarvan moest ik noodgedwongen de laatste 100m 'uitlopen', ingesloten tussen die meiden. Wat baalde ik hiervan!! Toen ik de baan afliep, schreeuwde coach al naar me van ja je had hier (na 250m) moeten inhalen, je kan niet wachten tot de laatste 100m!!!! Hij was nogal gefrustreerd. So was I. Gelukkig kwam hij daarna wel naast me zitten en zei he je snapt wel wat ik bedoel toch? (Op een normale lieve toon haha). Als je had kunnen inhalen had je 100% zeker 56.10 gelopen. En je had een super doorkomst op de 300m. Maarja het is een goede les voor nu, ga nu maar naar het hotel om uit te rusten voor morgen. Dat heb ik dus ook gedaan. Maar wat baalde ik!! Ik was zo gefrustreerd. Het had een super pr kunnen zijn. Maar goed, les geleerd. Voortaan eerder inhalen. Dit hoort er ook bij.
Later die dag zijn we nog weer even terug geweest naar de baan om te kijken naar het avond programma. 's Avonds lekker optijd naar bed gegaan voor de 4x400 de volgende dag. We moesten om 11:30 het hotel al uit zijn en de 4x400 was pas om 5:00pm. Dat was een behoorlijk lange zit op plastic bankjes zeg! Gelukkig waren er veel races om te kijken. Een van de meest interessante daarvan was de Olympic Development 200m race. Hier liep o.a Wallace Spearmon! Een Amerikaanse top sprinter die o.a meedeed aan de Olympische Spelen in Peking en Londen. Gaaf om hem te zien lopen!
Voor de 4x400 kwam de hoofdcoach nog naar me toe en zei, waar moet je nooit lopen op een indoorbaan??... Aan de binnenkant, zorg dat je altijd aan de buitenkant loopt, dat doen die anderen ook. Dan is het moeilijker voor anderen om in te halen. Haha!
Om 5:00pm was het eindelijk tijd voor de de 4x400 en het ging weer goed! Ik moest weer starten. Coach klokte me op 56.50. Dat maakte alles toch nog weer een beetje goed. Maar alsnog baalde ik toch nog wel van gister.
Al met al was dit dus een goed leerweekend! Deze fout maak ik niet weer en over 2 weken op onze Conference Championships in Alabama kan en zal ik laten zien wat erin zit! Ik weet namelijk nu dat ik nog harder kan! Can't wait!!!